Dolce far niente

Florence zat er niet in vandaag. Monique was niet zo lekker en het was wederom bloedheet vandaag. Na het opstaan om acht uur meteen broodjes gehaald en bij terugkomst mijn stoel goed in de zon gezet. Krukje erbij om de benen omhoog te leggen en klaar.
Voornemen voor de dag: lezen en bruin worden.
Een ouderwets papieren boek heeft me in zijn macht. Stephen King’s 22-11-1963 (waar was jij mee bezig op die dag?) Het boek verhaald over iemand die terugkeert en de tijd en zo een aantal zaken uit de geschiedenis probeert te herzien. Dat is lastiger dan hij lijkt vooral omdat niemand mag weten dat jij uit 2011 komt. Als je dan in 1959 liedjes van de Rolling Stone gaat zingen die pas 7 jaar later uitkomen val je door de mand.
Al lezende vraag je je toch stiekem af hoe je er zelf bij zit over tien of twintig jaar. Nu kijk ik naar de gepensioneerden. Overigens zijn Kees en Henk van de overkant nog niet gepensioneerd maar ze oefenen al wel. Ze zitten elke dag bij de een, de andere dag bij de ander. Ze wassen hun auto een beetje, dragen kousen tot net onder hun knie en hebben korte broeken die niet echt kort zijn. Morgen gaan ze weer naar huis. De hele dag zijn ze al bezig om de spullen op te ruimen. Hoe zou ik dat doen over tien, vijftien jaar? Misschien kijk ik wel terug en zeg tegen mezelf dat ik wel naïef was te denken dat ik nooit zo zou worden. Ik ga vast sparen voor een nieuwe outfit en dan ook maar meteen een schotel zodat ik wel Hart van Nederland kan zien als ik op vakantie ben.
Het kan ook anders. Op de camping schuifelt een mannetje rond met een grote witte snor. Hij loopt op klompen. Een paar dagen geleden vroeg hij welke datum het was. ’21 juni’ was het antwoord. Dat kwam hem goed uit. Dit was de dag dat zijn AOW werd gestort, de camping kon betalen en weer verder kon naar een plekje elders in Italië. Thats’life!