Geen kampioen

Bij het toiletgebouw stond een mooie auto. De vrouw stond er naar te kijken en haar man was ermee bezig. Natuurlijk wilde ik weten hoe erg de auto kapot was. Gelukkig waren er geen ernstige problemen. De man was heel minutieus de velgen aan het reinigen. Je moet iets te doen hebben in de vakantie dacht ik, maar even later bekroop me de vrees dat ik wellicht ook iets zorgvuldiger met mijn velgen om zou moeten gaan. Thuis ga ik dat allemaal eens even opzoeken. De eerlijkheid gebied me wel dat ik met mijn pas gekochte spons de ruiten van de auto heb schoongemaakt.
Het EK voetbal loopt op zijn einde. Hier merken we er niet veel van. Geen rood-wit-groene straten en ingepakte huizen. De spelers doen het gewoon goed en daar hebben ze de gekte niet voor nodig. Overigens zien we de laatste dagen wel af en toe een vlag buiten hangen en we hebben het idee dat het er iets meer zijn dan een paar dagen geleden.
Italië is hier natuurlijk de favoriet. Vanavond de finale tegen Spanje. Mij maakt het niet veel uit wie er wint, maar ik moet hier nog even door en ik heb in de pool Italië kampioen laten worden. Een zeker belang dat ze winnen heb dus wel.
Op weg naar het zwembad zien we een briefje hangen dat we kunnen reserveren voor een diner en voetbal op groot scherm in het restaurant achter de camping. Dat doen met in ons achterhoofd dat het altijd wel leuk is om tussen de lokale bevolking naar zo’n wedstrijd te kijken.
Het is een bloedhete dag. De metertjes die we mee hebben staan op 43 graden. Zo warm heb ik het geloof ik nog nooit gehad in de vakantie. Een zwembaddag dus. Het water geeft geen echte verkoeling meer. Het is bijna net zo warm als de buitenlucht. Het zwembad is in de verre omtrek het enige openbare bad. De parkeerplaats en de weg staan vol met auto’s. Tout Toscane is hier zo lijkt het wel.
Aan de rand van het bad het gebruikelijke tafereel. Mooie mannen met tatoos, sigaretje achteloos in de mond en wat aangeleerde mannelijke, stoere, houdingen die zich laten zien.
De dames doen het iets subtieler met hun glitterbikini’s.
Het valt wel op dat de stoere mannen vooral in het 1.20 bad zitten. Later valt me op waarom. Een heleboel kunnen niet echt zwemmen.
De bewegingen zijn er soms wel maar ze zwemmen als hondjes. Van een arm-been coördinatie is in veruit de meeste gevallen geen sprake.
Gelukkig is er ook een dieper bad waar ik net kan staan, al is het op het puntje van mijn tenen. In dit bad is het een stuk rustiger. De mannen blijven op het randje zitten met hun sigaretje, tattoo en niet te vergeten de mobiele telefoon. Ze kijken hun ogen uit.
Twee Nederlandse dames keuren op hun beurt de mannen. ‘Afgekeurd, afgekeurd, die is wel redelijk. Leuk het dat je dat hier zo kan zeggen.’
Ik zeg maar niks. Als Nederlander moet je altijd opletten wat je zegt waar ter wereld je ook bent. Nederlanders zijn overal.
In Nederland is de vakantie begonnen. De eersten zijn vandaag gearriveerd. Bij de receptie melden zich in hun spijkerbroek en shirt met lange mouwen. In het zwembad pik je de witte lijven er zo uit. Ze zien er nog wat onwennig uit.
Het voetbal loopt anders dan gehoopt. Spanje wint ruim. De enkele Italiaan die er is verwerkt zijn verdriet in stilte. Wij hebben het als Nederlanders al gehad.