Ik vertrek
Door: titus11
Blijf op de hoogte en volg Titus11
05 Juli 2012 | Italië, Bucine
Negentiende dag, 5 juli
We gaan Toscane verlaten. De heenreis was 2,5 dag en de terugreis zal dus ook wel zoiets zijn. Van een collega campinggast kregen we alternatieve route te horen: over de Fern pas. Nog nooit van gehoord, maar op de route kaart stond het keurig vermeld: niet aanbevolen voor onervaren bestuurders. Nu vindt ik mezelf geen onervaren bestuurder maar deze vakantie heb ik voor het eerste kennis gemaakt met het hooggebergte. De auto heb ik nog geen half jaar dus we kozen toch maar voor zekerheid. De route over München is ons op de heenreis ook niet slecht bevallen. Jammer van de werkzaamheden toen maar ach: ‘Wir bauen für Sie.’ Het moet eerst slechter worden wil het beter gaan nietwaar?
Italië ging redelijk vlot. Twee keer tanken en een keer opgestoken in een wegrestaurant. De vrolijke een vriendelijke kassier had echter één naren gewoonte. Alle prijzen werden flink naar boven afgerond. €3,95 werd €4, €13.50 werd op de bon €13.99 en in werkelijkheid €14,-
Advies, Mijdt dit restaurant! Bij Modena, de laatste voor de Brennerpas. Voor zover ons bekend is dit de enige keer dat we echt werden opgelicht in Italië. Oostenrijk ging vlot. We hebben nog even overwogen om daar een camping te zoeken maar het ging lekker. Door naar Ingolstad. We konden daar tot 22.00 uu terecht en onze ETA was rond 20.00 uur.
Op de andere baan waren ze niet blij. Een lange file. We waren halverwege toen we gingen bijhouden hoe lang hij was. Wij kwamen tot zeven kilometer. De buspassagiers stonden buiten en anderen zaten te wachten op de middenberm gezellig keuvelend met hun lotgenoten.
Wij telden onze zegeningen want wij wisten tot waar wij in de file hadden gestaan op de heenreis. We konden exact de plek aangeven waar wij weer konden rijden. Geen vuiltje aan de lucht zover tot de aankondiging Baustelle 15 km. Gelukkig wij mochten ook in de rij. Het bleef gelukkig rijden maar het ging langzaam. 15 km is dan best veel. Van het een op het andere moment reed het weer. Geen idee waarom het nou zo langzaam ging. Er waren gewoon drie banen open. Misschien kijkers naar de asfalteermachine.
We kwamen laat op de camping aan maar dat was geen probleem.
Het restaurant was open en we deden ons tegoed aan rostbraten mit kartoffelen. Geen pasta even voor mij.
Bij het verlaten van het restaurant barstte het onweer los. Onze eerste uren die we lezend in de caravan moesten doorbrengen in bijna drie weken.
We gaan Toscane verlaten. De heenreis was 2,5 dag en de terugreis zal dus ook wel zoiets zijn. Van een collega campinggast kregen we alternatieve route te horen: over de Fern pas. Nog nooit van gehoord, maar op de route kaart stond het keurig vermeld: niet aanbevolen voor onervaren bestuurders. Nu vindt ik mezelf geen onervaren bestuurder maar deze vakantie heb ik voor het eerste kennis gemaakt met het hooggebergte. De auto heb ik nog geen half jaar dus we kozen toch maar voor zekerheid. De route over München is ons op de heenreis ook niet slecht bevallen. Jammer van de werkzaamheden toen maar ach: ‘Wir bauen für Sie.’ Het moet eerst slechter worden wil het beter gaan nietwaar?
Italië ging redelijk vlot. Twee keer tanken en een keer opgestoken in een wegrestaurant. De vrolijke een vriendelijke kassier had echter één naren gewoonte. Alle prijzen werden flink naar boven afgerond. €3,95 werd €4, €13.50 werd op de bon €13.99 en in werkelijkheid €14,-
Advies, Mijdt dit restaurant! Bij Modena, de laatste voor de Brennerpas. Voor zover ons bekend is dit de enige keer dat we echt werden opgelicht in Italië. Oostenrijk ging vlot. We hebben nog even overwogen om daar een camping te zoeken maar het ging lekker. Door naar Ingolstad. We konden daar tot 22.00 uu terecht en onze ETA was rond 20.00 uur.
Op de andere baan waren ze niet blij. Een lange file. We waren halverwege toen we gingen bijhouden hoe lang hij was. Wij kwamen tot zeven kilometer. De buspassagiers stonden buiten en anderen zaten te wachten op de middenberm gezellig keuvelend met hun lotgenoten.
Wij telden onze zegeningen want wij wisten tot waar wij in de file hadden gestaan op de heenreis. We konden exact de plek aangeven waar wij weer konden rijden. Geen vuiltje aan de lucht zover tot de aankondiging Baustelle 15 km. Gelukkig wij mochten ook in de rij. Het bleef gelukkig rijden maar het ging langzaam. 15 km is dan best veel. Van het een op het andere moment reed het weer. Geen idee waarom het nou zo langzaam ging. Er waren gewoon drie banen open. Misschien kijkers naar de asfalteermachine.
We kwamen laat op de camping aan maar dat was geen probleem.
Het restaurant was open en we deden ons tegoed aan rostbraten mit kartoffelen. Geen pasta even voor mij.
Bij het verlaten van het restaurant barstte het onweer los. Onze eerste uren die we lezend in de caravan moesten doorbrengen in bijna drie weken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
