IJs en antipasta

Een doe-dag vandaag, maar vanwege de warmte toch maar een beetje rustig aan.
Eerst even langs de garage om een lamp te vervangen. Er werd alleen Italiaans gesproken maar het euvel was snel verholpen. De reis voerde naar Arezzo, een grote plaats zo’n dertig kilometer verderop. De stad is bekend omdat er enkele beroemde films zijn opgenomen waaronder La vita e bella.
Ook hier weer een bijzonder krappe parkeergarage onder een supermarkt. Lopend verder naar het centrum. Het is de dag voor het jaarlijkse steekspel wat al vanaf 1400 wordt gehouden op het grote plein: het Giostra del Salacino. Het plein is omgeven door tribunes. Er zijn geen kaartjes meer te krijgen. Op de foto’s ziet het er wel heel bijzonder uit. Vanaf de stadmuur een mooi uitzicht over de omgeving.
Zoals bekend is in dit land alles dicht op een moment dat wij Nederlanders graag overal in willen. Dit geldt voor restaurants, winkels, maar ook kerken zijn veelal gesloten. Voor deze keer slaan we de kerk maar even over. De komende week zullen we weer goed maken en wellicht een extra kaarsje opsteken tegen het geldende tarief. Of het een echt kaarsje of een gloeilampje is moeten we altijd maar even afwachten. Gelukkig zijn er nog terrasjes open, het is nog vroeg, waar we plaats kunnen nemen. Naast ons een hele forse man met zijn vrouw: Nederlanders. Ze zijn hier al veertien dagen zeggen ze maar daarvoor zijn ze veel te bruin. Waarschijnlijk hebben ze hiervoor al zes weken Spanje en vier weken Turkije gehad. De man is zo fors dat zijn stoeltje te smal is geworden. Op het plein lopen meer mensen Ontegenzeggelijk Nederlanders. Dat wordt bevestigd als ze langs het terras lopen, de prijslijst bekijken en dan iets te hard praten in de waan dat men het hier toch niet verstaat. Opvallend is wel dat we allemaal dezelfde foto’s maken.
Sinds vandaag weet ik hoe een goed ijsje smaakt. Voor de ijssalon staan al een aantal Italianen en nog altijd geldt: go were the locals go.
Twee smaken op een hoorntje en dan niet van die lullige Nederlandse bolletjes zoals bij ons in de lokale ijssalon. Met een spatel wordt er zoveel ijs op gedaan tot er echt niet meer op kan. Het smaakt fantastisch en dat voor €1,50 in een land waar de prijzen niet veel van de onze verschillen. Top! Het enige nadeel van dit mooie weer is dat je wel door moet eten omdat je anders snel met een ijsje van €0.75 zit.
Op de terugweg kan van het prachtige Toscaanse landschap worden genoten. Niet door mij want de ene bocht is nog niet geweest of de andere doemt al weer op. Het is mij tot nu toe ook nog steeds niet duidelijk hoe hard je nou op sommige stukken mag rijden. De bermen zijn vergeven van verkeersborden die voor mijn gevoel allemaal verschillende dingen aangeven.
We beginnen ons aardig aan te passen. We eten niet meer om klokslag zes uur, zoals het hoort, maar rond de klok van half acht.
In Rome hebben we geleerd dat je rond vijf uur een antipasta neemt. Trouw kopen we hier in de winkel dan ook dagelijks een portie Toscaanse ham en een portie olijven. Glaasje wijn en water erbij en smullen maar. Daarmee houden we het dan nog wel even vol.
Morgen naar Florence als alles meezit.
Het weer is nog prachtig. Strakblauwe luchten en hoge temperaturen.
Het heeft wel wat.