Een dag met een gaatje

De wereld is klein. Gisten hebben we mensen ontmoet uit Zuidhorn. De ene dochter vliegt vandaag terug vanuit Pisa, Ze moet een hertentamen doen . De andere dochter blijkt in de pizzeria tegenover restaurant het Raadhuis in Zuidhorn te werken. Heemskerk kennen ze wel. Er woont een vriendin. Ze gaat vaak met de trein en stapt uit op station Heemskerk.
Het blijft warm. Ons hoor je er niet over klagen, maar het is wel zo dat je steeds minder doet. Gek genoeg worden we ’s morgens wakker van de kou (nou ja, kou…onbehagen). Het koelt toch wel af tot zo’n 16 graden. Vanaf een uur of acht is het dan weer lekker warm. Vanmorgen heb ik eens lekker uitgeslapen. Dat mag ook wel een keer in de vakantie nietwaar? In de verte hoorde ik Kees en Henk bezig met hun vertrek. Wij wakker iedereen wakker leek hun motto. Er werd met deuren geslagen en Kees riep dat hij broodjes ging halen. Voor de volgende keer Kees: Niet iedereen hoeft alles te weten wat je doet. Haal broodjes, maar schreeuw niet zo hard om half acht, koppel je veel te grote caravan aan en vertrek naar je plek boven München.
Zondag is dit keer een echte rustdag geworden. De warmte maakt loom en lui. Mijn dikke boek heb ik uit. Dat iemand zo kan schrijven, dat blijf ik knap vinden.
In Bucine is de finish van een wielerwedstrijd. Nergens is een aankondiging te zien behalve de aanwijzingen langs de weg.
Richtingpijlen, een bord van de laatste kilometer, linksaf en dan nog 300, 200, 100 meter naar de finish. Ik ben toch wel benieuwd. In het dorp zie ik de finishboog en een aantal wielrenners die iets aan mij vragen. ‘Sorry, no Italiano.’ Na een ‘okay’
rijden ze door, een heuveltje op waar ik nooit bij omhoog zou komen. Verder niks te zien, Aan de finish lijn zit een man achter zijn pc. De finish blijkt een minuut of 20 geleden te zijn geweest. Te laat dus, ik had het graag willen zien.
De laatste maanden ben ik thuis nogal bezig met insecten. Die hebben we hier ook in overvloed. Vooral de mieren laten zich goed zien maar ook hele kleine vliegjes doen zich te goed aan de kruimeltjes die wij laten liggen. Overlast bezorgen ze ons niet gelukkig.
Voor onze caravan staat een elektriciteitskastje waar we onze stroom uit halen. Aan de achterkant (waar wij tegenaan kijken) zitten vier gaten. Waarom die erin zitten? Joost mag het weten.
Al een paar dagen valt het me op dat er allerlei insecten in en uit vliegen. Vandaag toch maar eens gekeken. In twee van die gaten zitten een nestje van zweefvliegen. Ze hebben daar een raatje, een paar zweefvliegjes verzorgen het nest, de rest vliegt af en aan.
Nog een paar weken, dan moet er gebeitst worden en heb ik mijn eigen nestjes met raatjes. Hopelijk hebben mijn bijtjes dan net zo’n lekkere zomer in hun korte leventjes als ik op dit moment beleef.
Aan het eind van de dag onze anti pasta, daarna maar eens aan de pizza.