Tolpoortje

Vierde dag, maandag 18 juni

Toscane, here we come! Vandaag gaan we ons einddoel behalen. 300 km rijden is te doen. Meteen de tolweg op. De camping ingevoerd in de Tom zodat eva haar teksten kan voorbereiden.
Dat gaat wel lekker. Tussen de vrachtwagens gaat het niet zo hard, maar het rijdt wel door. Geen files vandaag. Het schiet zo lekker op dat ik me laat ontglippen dat ik blij met de cruise control. Dat rijdt lekker ontspannen. Dat was iets te snel want vrijwel meteen is het klimmen geblazen, dan gaan vrachtwagens ook niet meer lekker snel. Maar goed, het is vakantie nietwaar. Het is wel een mooie rit. De thermometer geeft 34 graden aan. Dat is ruim twee keer zoveel als bij ons vertrek. Lekker hoor, airco in de auto. Inmiddels heb ik geloof ik alles waar ik vroeger tegen was. Monique checkt nog even de campings in de Tom, Waar gaan we heen chiochiolla of die andere. Het maakt mij niet uit. De een heeft een zwembad, de andere niet. Het wel of niet aanwezig zijn van een restaurant geeft de doorslag.
Maar goed dat ze alles nakijkt want de campings blijken bijna 100 km uit elkaar te liggen. We zijn al bijna bij Chiochiolla. Op nog geen kilometer voor de afslag hoor ik naast me een kreet: ‘Doorrijden en de afslag niet nemen’ roept mijn navigator. Een reis voorbereiden in de nachtdienst blijkt niet geheel zonder risico. Er zitten twee campings in het zelfde nietje. De beschrijving van de een met de routebeschrijving van de ander. Dat hebben we meer gehad. Eind goed al goed, de twee campings liggen dus niet 100 km uit elkaar. Zou ook wel een beetje raar zijn maar ja, het had gekund.
We verlaten de autostrada. Even langs het tolpoortje om te betalen en dan nog een kleine 20 km.
Ik kies het poortje waar muntjes en een pasje staan afgebeeld. Meteen heb ik spijt want het hokje is niet bemand. Hoeveel ik moet betalen weet mij niet. Het tellen in Romeinse cijfers gaat met nog niet zo goed af. De pin pas kan ook dus ik top hem in het gleufje. Tergend langzaam zie ik hem naar binnen glijden. Net op dat moment zie ik de tekst ‘alleen bankbiljetten’ Ik ga in gevecht met het apparaat om mijn pas terug te krijgen. Verdorie, dat ging bijna mis want het was letterlijk een vasthoudende machine. Uiteindelijk heb ik hem. In Italiaans stem op een bandje geeft aanwijzingen wat ik moet doen. Ik begrijp er niks van. Uiteindelijk vind ik een gleuf waar het pasje in zou moeten kunnen. Ik waag het er maar op en ja hoor, het lijkt goed te gaan. Ik wacht tot ik de pincode mag intikken maar de pas komt er al weer uit en de slagboom is open. Op zoek naar de camping. Eva weet het gelukkig. Ze roept ergens in een weiland dat ik de bestemming heb bereikt. Niet dus, maar even later zien we het bord camping op het moment dat we er voorbijrijden. Shit, een hele sliert auto’s achter ons dus remmen is er niet. IN het volgende dorpje maar even keren. We slaan linksaf en volgen een bordje restaurant er vanuitgaande dat daar wel een parkeerplaats is om de boel even om te draaien. Na vier kilometer stijgen op een smal weggetje die leidt van niks naar nergens is er ineens een mogelijkheid. We keren om en weer vier kilometer dalen, Ruim voor de camping zet ik de richting aanwijzer aan. Het lukt, we zijn er.
Een man vraagt in het Nederlands of ik de auto verder weg kan zetten want ik blokkeer de ingang. Men spreekt Nederlands. Ook wel weer lekker. Hoeft van mij niet speciaal maar kan best een keer handig zijn tenslotte.
Het is bloedheet. Ik geloof dat ik het nog nooit zo warm heb gehad in een vakantie. Ze hebben voor ons een mooi plekje maar op 2 juli moet en we weg. We komen in de volle zon te staan. De thermometer loopt onder de luifel op tot 37.8 graden.
’s Avonds na de pizza in het prima restaurant dat achter de camping ligt. zien we de opknoping van de poule waarin Italië en Spanje spelen. We kunnen nog tot laat voor de tent zitten.
We zijn vlakbij Siena.