Hot potatoe

Na een hele dag niets te hebben gedaan behalve lezen en in de zon zitten. Valt ’s nachts de regen met bakken uit de lucht. Het is maar goed dat ons luifeltje niet staat anders had de deur zeker niet open gekund. We zijn echter niet naar Cinque Terre gegaan om alleen maar te lezen. Vandaag weer hoogste tijd voor een echt uitstapje. Portefino, een pittoresk plaatsje. De dame bij de receptie waarschuwde al. Het is beter om met de bus naar Santa Maria Ligure, een plaatsje eerder te gaan, omdat de parkeertarieven in Portofino erg hoog zijn. Vandaar zouden we per bus verder moeten gaan. Santa Maria bleek al een erg leuk plaatsje. Het toeristengehalte bleek hoog en eerlijk gezegd zag het er ook leuk uit. De door ons uitgezochte parkeerplaats vonden we niet veel en om eerlijk te zeggen zagen we het ook niet zo zitten om met een bus verder te moeten gaan. De bordjes naar Portovino maar gevolgd. Hoe dichterbij we kwamen, hoe leuker het begon te worden. Prachtige doorkijkjes beloofden veel goeds. Aan het eind van de weg waren er twee mogelijkheden. Op het plein parkeren of in de parkeergarage. Twee politieagenten waren op het plein druk aan het schrijven. De keus viel dus op de garage. Altijd goedkoper dan een geschreven parkeerkaartje.
Het was inderdaad een schilderachtig dorpje. Volendam zou hier nog niets kunnen leren. Ongelooflijk veel toeristen maar de patat en frituurlucht ontbrak.
Centraal lag het haventje met de vele restaurantjes. Hier serveerden ook hete aardappels die je dan in de keel moest houden. We hoorden in ieder geval een Nederlander met zo’n hete aardappel een vriend of collega uitleg geven over het prachtige nieuwe model sloep wat in de haven lag. We begrepen dat hij zoiets wilde aanschaffen. Tussen de restaurantjes ook veel juweliers van het duurdere soort en af en toe een galerie waar je een Picasso of Leger kon kopen met certificaat. Mij dunkt dat we nu wel ergens waren. Het nieuwe model sloep van onze Nederlander viel echter in het niet van het Britse jacht Roma Si.
Het lag er afgemeerd zoals het hoort. Achterkant naar de kade, privé bemanning op het achterdek. Die viel echter weer in het niet bij een nog groter jacht wat op enige afstand lag. Het was echt een mooi gezicht. Grote groepen Amerikanen maakten de overtocht met de af en aan varende veeboten naar San Maria.
Iedereen was genummerd en de gids hield aan haar antenne het bijbehorende nummer goed hoog zodat wel de juiste mensen aan boord kwamen.
Ik doe nu wel een beetje schamper maar dat doet onrecht aan het plaatsje. Wij hebben er erg genoten een mooie foto’s kunnen maken. We waren toerist onder de toeristen. Een volgende keer ga ik er zo weer naar toe.
Op de terugweg nog boodschappen gedaan in Sestri Levante. Hier was de dichtstbijzijnde, grotere, supermarkt bij Deiva Marina.
Parkeren op het dak en met de lift naar beneden. Groot was de verrassing dat we op een plein uitkwamen. We hadden op zijn minst verwacht midden in de supermarkt uit te komen. De voorraden waren aardig op. Voor de avond kochten alle benodigdheden voor paella. Daarbij ook nog wat voorraad voor het geval we een keer op een camping zouden komen waar geen restaurant zou zijn.
We hadden een leuke dag. Nauwelijks hadden we alles in de pan gedaan, de tafeltjes gedekt en waren we bijna klaar om te eten of het begon te regenen.
Voor het eerst in de vakantie deden we een spelletje.