Treinen

Cinque Terre, een natuurgebied met vijf vissersdorpjes. Naar verluidt de een nog mooier dan de andere. Het was mogelijk om met de trein naar het vijfde dorpje, Riomaggiore, te gaan en dan lopend terug. Door een modderstroom in 2011 was het niet mogelijk om de hele route te lopen en we besloten om per trein terug te gaan en bij ieder dorp uit te stappen.
De treinreis viel een beetje tegen. Een en al tunnel. Alleen bij de stations even daglicht en dan meteen weer in het donker. Maar toch...af en toe een doorkijkje op de blauwe zee is toch even wat anders dan van Uitgeest naar Koog Zaandijk om maar iets te noemen.
Op het station aangekomen bleken we niet de enige met het idee om CT per trein te beleven. De Italiaanse spoorwegen hebben er een goudmijntje aangeboord. De trein was afgeladen vol. Een man lopt door de wagon en legt op ieder tafeltje een briefje neer dat hij wel een kind van drie heeft maar geen geld. De persoon in kwestie ziet er verder weldoorvoed uit en het briefje gaat in de prullenbak. Even later komt hij terug met een opgehouden hand. Het is kennelijk de bedoeling om daar een donatie in te werpen maar het kan ook te gek. Ook na enig aandringen geven we hem niks. Wat bozig gaat hij op zoek naar het briefje en waarachtig, hij weet precies waar het ligt. Een korte vloek wordt uitgesproken en hij verdwijnt uit het zicht. In het eerste dorp Monterosso stapten velen uit maar er kwamen ook even zoveel mensen voor in de plaats. Riomaggiore puilde uit de toeristen. Toch hield het dorpje zijn charme. We maakten een leuke wandeling en ook hier prachtige doorkijkjes op de Middellandse zee. Terug op het station bleek er slechts een trein per uur langs alle dorpen te gaan. Dat ging veel tijd kosten dus Manarola sloegen we maar over. In een volle trein, waarin twee Amerikanen verzuchten dat ze nu alweer een leuk dorpje moesten gaan bekijken, reisden we naar Corniglia. We zouden dit kort bezoeken zodat we de volgende trein konden nemen naar Vernazza. Het werd een kort bezoekje. Het dorp lag hoog op een rots zodat we eerst een kwartier lang trappen moesten lopen om bij het dorp te komen. Het was echter zeer de moeite waard. De dichte bebouwing zorgeden ervoor dat ook dit plaatsje zeer de moeite waard was. Het door onszelf opgelegde tijdschema zorgde er echter voor dat we hier niet voldoende van konden genieten. Vernazza was volgens de camping eigenaar het mooiste dorp. Een grote foto van dit dorpje sierde de shuttle bus van de camping en inderdaad: Een schitterend dorp. Je hoefde niet te zoeken waar je heen moest voor de leuke plekjes. Gewoon met de meute mee en je kwam er vanzelf. Ondertussen hadden we best trek gekregen maar hoe gaat dat in Italië, ook in toeristenplekken. Op het moment dat iedereen iets wil eten gaan de terrassen en restaurants dicht want het is middagpauze.
Volgens mij zijn de restaurant eigenaren hier miljonair maar ze hadden Multi miljonair kunnen zijn als ze gewoon open zouden blijven. We genoten, net als iedereen van het op de strekdam brekende golven. Een spectaculair gezicht. Eigenlijk net als op de Noordpier in Wijk aan Zee maar dan in Italië en veel spectaculairder.
Ons laatste dorp Monterosso viel toch wat tegen. In de trein troffen we weer de man met de briefjes. Driftig is hij aan het uitdelen tot hij op het balkon van de wagon de conducteur ontmoet. Dat is balen voor hem maar hij ontloopt straf. Snel haalt hij alle briefjes weer op, nagekeken door de spoorbeambte. De opgehouden hand blijft achterwege, de conducteur grijnst.
Was het laatste dorpje echt minder of hadden we teveel gezien? Ik weet het niet. We konden in ieder geval terugkijken op een hele geslaagde dag. Een volgende keer doen we het in twee dagen. Overigens is het woord treinreis wel een klein beetje overdreven. Nauwelijks was de trein op gang of vier minuten later was de volgende stop. (maar het bleef handig).
Het was onze laatste dag in Italië. Morgen gaan we verder om via Duitsland naar huis te gaan. Nog één keer lekker uit eten met uitzicht op zee in Deiva Marina. We pikten nog net de laatste zonnestraaltjes mee van de dag.