Van olie en wijn

We kunnen al vroeg gaan rijden. Luifeltje gisteren afgebroken. Om half tien vertrekken we richting Livorno ruim 100 km verder. De reis gaat voorspoedig en we gaan het mooie weer in. Ondanks dat we op de autostrade rijden zien we het prachtige Toscaanse landschap aan ons voorbij gaan. Hier zijn we voor gekomen. Eva wijst ons de weg. Voor het eerste hebben we de coördinaten van onze eindbestemming ingevoerd en we zijn benieuwd hoe dat gaat. Het gaat feilloos. Precies voor de slagboom horen we dat de bestemming is bereikt. We zijn in Vada ongeveer 40 km onder Livorno. We maakten een rondje over de camping. Het is hier heel erg rustig. Er zijn maar een paar plaatsjes bezet. Voor de zekerheid vragen we of het restaurant en het winkeltje wel open zijn en dat blijkt het geval. Verder is hier het seizoen duidelijk aan het aflopen. De vaste plekken zijn verlaten en de caravans zijn ingepakt onder het kale frame van hun overkappende tenten.
De plaatsen zijn ruim en er is gratis WiFi.
In de middag gaan we er op de fiets opuit. We willen de Middellandse Zee zien. We fietsen een paar kilometer en komen in het badplaatsje aan. We hebben het gevoel of we op Texel zijn op een prachtige zonnige najaarsdag. Van de kiosken zijn de luiken gesloten, de grote parkeerplaatsen zijn leeg. Op het strand liggen nog wel een paar mensen lekker van de zon te genieten.
Fietsen gaat hier goed. Over tien dagen wordt hier het WK wielrennen gehouden. De pijlen hangen er al. Onderweg komen we langs een boerderij die olie en wijn verkoopt. Op het bord staat dat de boel gesloten is maar we zien toch wat activiteit. Het blijkt een kleine boer te zijn die 20.000 liter olijfolie produceert. Meteen proeven natuurlijk. Daarbij ook nog de wijn van het huis. We laten het ons smaken. Met een fles wijn in de fietstas gaan we verder. Fietsen gaat hier goed want het is mooi vlak. Er is zelfs een fietspad. Goed geregeld hier. Onderweg kopen we ook nog wat vers fruit bij een stalletje aan de weg. Verse vijgen, druiven en nog meer lekkers.
’s Avonds trekt het helemaal dicht. In de verte rommelt het enorm. Als ik mij niet vergis is er op onze vorige plek nu donder en bliksem dat het een lieve lust is. Bij ons begint het ook te hozen. Met de paraplu op gaan we naar het restaurant. Een sfeervolle plek waar als we binnenkomen ook de rest van de TL buizen aangaan. Het eten is echter prima, de mensen zijn vriendelijk. Een Oostenrijks stel komt hier al jaren altijd om deze tijd van het jaar.
Als het eten zakt en de bui is overgewaaid nog lekker buiten lezen. Hoewel ik bij wijze van spreken nog nooit van Baldacci had gehoord heb ik nu bijna al zijn boeken gelezen. ’s Nachts is het bloedheet in de caravan.