Rothenburg

Dag 4, 20 juni
Het kan raar lopen in het leven. Een schoolagenda uit 1968 heeft min of meer bepaald dat we vandaag naar Rothenburg ob der Tauber zouden gaan.
In die bewuste agenda stond tussen de foto’s van Heintje en Cilla Black een foto van het plaatsje Rothenburg. Als ik mij niet vergis betrof het een advertentie van Agfa voor hun fotoproducten. Op de ene bladzij de echte foto en op de bladzijde ernaast een bewerkte foto waar alleen de contouren van de gebouwen zichtbaar waren. Naar dit Rothenburg uit mijn jeugd gingen we dus.
Vanaf Bamberg zo’n 130 km. Op dag 1 waren geen oponthoud omleidingen door werkzaamheden tegengekomen. Vandaag ging het ook lekker. Alleen jammer dat sommige vrachtwagen net geen- en ander net iets meer dan 90 rijden. De eersten houden op maar in tijd zal het allemaal niet zoveel uitmaken. We gingen een heel eind over de A3 richting huis. We moesten eraf bij Kreuz Biebelried. Alleen al vanwege de naam het verlaten van de snelweg waard. Vlak voor de afslag was Rothenburg o/d Tauber doorgehaald en even verderop bleek de complete afslag er niet te zijn. Even van de weg af invoegen op een veel te kort invoegstrookje (wat nog maar net goed ging) omdraaien en daar gingen we weer. Eva leidde ons de goede kant op alsof ze ook hier al vaker was geweest. Het plaatsje heeft een lekkere rondweg zodat niet al het verkeer door de historische binnenstad hoeft te rijden. Alleen deze week vonder er werkzaamheden plaats. Dwars door het stadje met zijn drie poortjes waar de caravan net doorheen kon voor mijn gevoel richting de camping.
Daar aangekomen werden we door de eigenaar gedirigeerd naar een plekje. Niks in te brengen; zo moest je staan. Verderop stond alles hutje mutje: voortent bijna tegen de achterkant van de caravan voor je. Ach, in Litomerice hadden we dit ook meegemaakt allen ging het hier wat ordelijker.
Binnen het half uur alles weer neergezet en daarna even naar het historische stadje. We kregen een SMS van de kinderen dat ze lekker met een wijntje in de zon zaten.
Bij ons hield het op met zachtjes regenen. Het stadje zag er leuk uit. Het had wel wat weg van de huisjes die je met kerst bij Praxis kunt kopen. Veel vakwerk en lekkere pastelkleuren.
Vooral veel toeristen. Het was een soort Volendam met dit verschil dat de straat er nog aantrekkelijk uitzag. Ook hier vierde de commercie hoogtij. Vrijwel alle winkeltjes verkochten hetzelfde. De foto die in mijn agenda stond heb ik nog niet kunnen maken. Ten eerste regende het, ten tweede stonden overal auto’s maar er waren vooral toeristen. Heel veel toeristen.
’s Avonds gegeten in het Zwarte Lam, door Monique verbasterd in de Zwarte Lever.
En schoof een ouder stel bij ons aan die uit Emmen kwamen en naar Italië onderweg waren
Het regende tot ongeveer acht uur in de avond, niet hard, maar wel genoeg om nat te worden.
Naast ons een stel uit de UK. Zij was gepensioneerd politie agent van de Mounted Police in Canada, hij was manager van één of ander. Leuk mee staan kletsen. Ik geloof dat we nog nooit zoveel contact hebben gehad met andere mensen gedurende onze vakanties. Morgen fietsen of toch nog maar ff naar Volendam om die ene foto een keer zelf te maken?


Dag 5, 21 juni

Ga je vandaag mountainbiken? Vroeg de vrouw in het Engels met een zwaar Frans accent. Ik keen eens naar de lucht. Het dreigde, was flink bewolkt enhet was fris. Nou…Ik weet het nog niet zei ik in mijn beste engels.
Natuurlijk was dit een uitdaging die ik niet kon laten lopen. Monique zei nog dat ik niet in vol fietsornaat hoefde maar dat ziet er natuurlijk niet uit op een mountainbike. Dus fietskaart van de omgeving gekocht, in het Champion pak gehesen, de fiets van de caravan, bidon gevuld en gaan met die banaan. Ik had op de kaart een rondje van ongeveer 40 km geschat.
Dat ging wel lekker. Eerst de Tauber klassiek. Op het fietspad lekker stroomafwaarts langs de Tauber. In no time wat ik 30 km verder. Helemaal goed. Niet moe, geen snel hartritme. Met ritmeproblemen is fietsen een nog grotere uitdaging geworden.
Nu weer terug. De Hohenlohen rezidenzweg of zo. Op de bordjes stond gewoon HR. Goed te volgen, goed aangegeven.
Op een gegeven moment toch maar weer richting Rothenburg. De Taubertal Sportief dan maar. Een flinke klim. Ter geruststelling volgen er een stuk of wat helicopters rond. Het bleek iets van het leger te zijn. Allemaal mannen die zich aan een touw naar beneden lieten zakken.
Uiteindelijk 70 km gereden zonder problemen. Teruggekomen zouden we nog ;e;en keer naar het stadje gaan. Nog even uitstellen omdat het wel erg bewolkt werd. Binnen tien minuten hoosde het weer van de regen. Toen maar lekke gaan eten in het Zwarte Lam waar wel gezellig aan de klets raakten met een Duits stel. De man prees de Nederlanders vanwege het feit dat we tegenwoordig de dingen gewoon bij de naam durfden te noemen. Dat zouden de Duitsers ook moeten doen. Heb maar niet verteld dat ik helemaal niet zo blij ben met Wilders cs.