Bamberg, stad van de bieren

Dag, 16 juni
‘Jullie gaan zeker weer naar Tsjechië?’ is een jaarlijks terugkomende vraag. De ondertoon van die vraag is voor mijn gevoel anders dan wanneer weer voor de twaalfde keer naar Zuid-Frankrijk zouden gaan. Zuid –Frankrijk; men gaan nooit naar oost of noord. Dan gaan we naar de Jura of Picardie.Nee, dit jaar gaan we naar Duitsland en Tsjechië. Het leverde wel wat meer begrip op.
Het was zoals altijd weer vroeg opstaan. Om de één of andere reden willen we om vijf uur in de ochtend vertrekken. Alles stond klaar, behalve de straps om de fiets mee op de caravan te bevestigen. De tie ropes om het waarschuwings bord mee aan de fiets te bevestigen lagen ook niet voor het grijpen maar gelukkig kwamen die nog betrekkelijks snel boven water. Eindelijk de riempjes gevonden maar toen bleek de fiets weer te breed om op de bagagedrager te passen. Het stuur moest een kwartslag gedraaid en daar had ik maar één inbussleuteltje voor nodig. Die hadden we mee. Jammer genoeg lag die geheel onderin de kofferbak.
Uiteindelijk is het allemaal gelukt. Berry en Karin waren ons voor. Hun caravan stond al niet meer op de oprit.
Onderweg vroeg ik me af waar ik de bosje tie rope had gelaten. Waarschijnlijk liggen ze nu ergens op straat nadat ze van de drager af zijn gevallen.
670 km zou het zijn volgend diverse routeplanners. Bamberg was de bestemming. Zo land ik bierbrouw heeft Bamberg een welhaast magische klank. Hier wordt in grote hoeveel heden rauchbier gebrouwen en gedronken. In Nederland haast niet meer verkrijgbaar vanwege vermeende kankerverwekkende eigenschappen. Uiteindelijk werden het 680 km. Ondanks een Tom Tom toch twee keer een beetje verkeerd gereden. Het mag de pret niet drukken.
Om vijf uur zaten we op het terras van de camping. Het was heerlijk weer. Thuis regende het.
Ik had mijn eerste rauchbiertje. Monique een wijntje. Rauchbier was niet aan haar besteed.
Om tien uur was de dag voorbij. Een hevige regenbui maakte een einde aan een lange dag.

Dag 2, 17 juni
Monique kon de caravan bijna niet uit. De luifel had zoveel regenwater opgeslagen dat een enorme zak water voor de deur van de caravan hing. In een verre slaap hoorde ik een hoop water kletteren. Rond het middag uur met de bus naar Bamberg. De bus stopt voor de camping dus we hadden niks te klagen. Met een omweg werden we naar het centrum gebracht. Overigens reden we langs het plaatselijke ziekenhuis dat er fantastisch mooi uitzag. Het nodigde uit om er te solliciteren maar ja, dit is Duitsland.
Bamberg is een leuke plaats. Er is veel bewaard, maar zoals in heel Duitsland is het maar de vraag of het echt bewaard is of dat het toch allemaal na-oorlogse bouw is. Hoe het ook zij, het zag er leuk uit. Een woest stromende rivier dwars door de stad. Compleet met wildwaterbaan.
Het is er gezellig druk.
De stad telt naar ik begreep 7 brouwerijen. Natuurlijk moeten daar tenminste een paar van worden bezocht. Onderweg in de bus zien we de eerste. In de stad vinden we na even zoeken de tweede. Het is net U Flecku. Heel bekend, maar geen brouwketel te zien. Echt Schlenkerla Rauchbier. Lekker maar één is genoeg want we moeten verder. De volgende brouwerij is maar één deur verder. Hier wel een ketel maar om nu meteen weer te gaan zitten gaat ons te ver. Een stukje lopen brengt ons naar een kerk. De kerk bewaren we voor morgen. Dan is het zondag. Met een omweggetje dan maar naar de tweede brouwerij. Heerlijk bier daar. Lekker eten ook trouwens. Bamberger Zwiebel, een specialiteit hier. Een bal gehakt in een uitgeholde ui. In het Duits klinkt het beter maar het smaakte prima.
Eigenlijk willen we nog naar de brouwerij die we vanuit de bus hebben gezien, maar we kunnen de straat niet vinden op de Garmin.
Monique besluit met de bus terug te gaan, ik ga lopen.
Halverwege haalt ze me in. Lekker gelopen. Bij de caravan hoog tijd voor een biertje.
’t Is fris en we gaan op tijd naar binnen.

Dag 3, 18 juni
Ik wordt wakker van de regen. Monique is er dan al uit.
We doen rustig aan. We willen graag nog met de bus naar Bamberg maar het is zondag en hij gaat maar 1x per uur. Toch nog even rennen maar het lukt. Waar we gisteren gewoon een kaartje kochten krijgen van de chauffeur nu de vraag of we een dagkaart willen. Voor €7,-
Of dat pp is snappen we niet helemaal maar als we op een bepaald moment ja zeggen, krijgen we een dagkaart. Hij blijft voor 2 personen geldig te zijn en de hond mag er ook op mee. Zo besparen we €1,60. Dat is toch weer een biertje. We laten ons rijden naar de Michaelsberg. Een oud klooster. Of de Duvel er mee speelt staat ook deze keer een gebouw dat er prachtig uit moet zijn in de steigers. Wandelend over de binnenplaats zien we het brouwerij museum. Monique neemt plaats op het terras en ik ga naar binnen. Mijn hart gaat al een uurtje als een razende tekeer maar als ik geen gekke dingen doe zou het goed moeten gaan. Binnen staan de spullen die je voor het brouwen nodig hebt. Best wel leuk eigenlijk. Ik loop daar moederziel alleen in de kelder en bedenk me ineens dat als ik neerval niemand me meteen zal zien. Ach,er zijn slechtere plekken om gevonden te worden maar het gaat goed.
De vrouw aan de balie vraagt hoe ik het vond en of ik nog vragen heb. We raken aan de praat en al snel gaat het over Griekenland en Spanje die het slecht doen in de EG. Toch wel weer grappig. Langzaam zakken we daarna af naar de Dom van Bamberg. Een hevige bui barst los. De Dom kunnen we helaas niet in. Er is een dienst gaande, maar we kunnen wel even om het hoekje kijken. Om de beurt gaan we naar binnen. Een geur van wierook komt me tegemoet. Er klinkt pracht orgelspel maar daar moeten we het mee doen.
We gaan verder met de brouwerij tour. De Kloster Brauwerei is de volgende in de lijst. Mijn Garmin wijst ons de weg. Naast ons zit een man die zijn 791ste biertje proeft. Het blijkt een Zwitser te zijn die alle brouwerijen van Duitsland lijkt af te gaan. Hij praat lekker maar is geloof ik net zo gek op bier als op sterke drank. Op zich wel een grappige ontmoeting.
De volgende op de lijst bleek gesloten. Toch wel handig zo’n man die de hele dag al aan het proeven is. Het stond wel in de folder maar dat hadden we natuurlijk niet gezien.
De Special brouwerij ligt aan de andere kant. Kilometertje lopen en we zijn er.
We schuiven aan bij een oudere vrouw met haar zoon. Of we uit Holland komen. Ja dat komen we. Spreken we zo slecht Duits? Nee in het geheel niet stelt de man ons gerust. Weer een leuke tafelgenoot. De moeder haalt Bamberg en Hamburg een beetje door elkaar;. Ze is een keer in Maastricht geweest. Of het kengetal van 032 is. Volgens mij wel. Je moet veel weten als je uit een klein land komt
De laatste bus vertrekt oom half zeven.
We nemen een bus eerder. Die gaat niet verder dan het ziekenhuis. Scheelt weer een half uur wachten. Jammer genoeg maakt die bus zo”n omweg dat wachten best een oplossing was geweest. Het laatste stukje lopen we. Vlak voor de camping haalt de bus ons in. Maakt niet uit. We hebben bewogen.
De regen heeft een enorme waterzak in onze luifel veroorzaakt. In de woestijn zou men er blij mee zijn.
’s Avonds nog even naar de kantine om een kleinigheidje te eten. We raken aan de praat met een stel die Engels spreken. Ze zijn blij dat ze hun eigen taal even kunnen praten. Ze maken een reis van vijf maanden en blijken uit Nieuw-Zeeland te komen. Morgen wilden ze een dagje naar Praag. Dat blijkt kostbaar. Ze moeten met de trein want hun verzekering dekt geen Oostbloklanden. We hebben ze een hotel aan aanbevolen. Ik ben blij dat ik meer talen spreek want met alleen Engels blijkt het ook lastig. |
Aardige lui. Volgens mij hebben we nog nooit zoveel contact gehad met anderen. Dat maakt alles erg leuk. Na een dag met heel veel bier sluiten we, voor het eerst binnen, af wanneer het regent. De Beerenburgfles raakt leeg. Die hoeft in ieder geval niet verder mee.
Morgen gaan we naar Rothenburg ob der Tauber. Misschien maar goed ook want als je te lang in Bamberg blijft wordt je alcoholist. Van de tien brouwerijen hebben we er vier van binnen en twee van buiten gezien. Ambrosius heeft gewonnen.