Urbino

Urbino, een plaats waar we veel van hadden gehoord en nog nooit hadden bezocht. De reisgezelschappen die hier waren hadden de plaats in hun excursiepakket en ook andere campinggasten lieten zich lovend uit. Op naar Urbino dus, een ritje van ongeveer 30 km. Via mooie wegen bereikten we het plaatsje. Prima parking, en lekker koel. Met de lift naar 10 hoog, centro historico.

Het is inderdaad een hele mooie plaats. De gebouwen zien er, hoewel oud, goed onderhouden uit. Geen straat loopt vlak, alles steigt of daalt. De schilder Raphael is hier geboren. In zijn geboorthuis is een particulier museum. De richtingbordjes gaan richting een steile straat maar het beroemde huis is gelukkig het tweede hus in de rij. Een bezoekje binnen is lastig omdat we de hond ook mee hebben. Dat bezoek gaat op de lijst voor een volgende keer.

De Dom bezoeken. Dat gaat, als de hond mee is, om de beurt. De een op het terras, de ander de kerk in. Is het wat, dan ruilen we van plek en gaat de volgende kijken. Dat werkt al jaren prima.

In de Dom was een huwelijksmis gaande. Dat was mooi om te zien. Het gelukkige stel zei ja, of si, en applaus vulde de kerk. Door de trouwerij heb ik verder weinig van de kerk kunnen zien. Om nou langs de mis heen en weer gaan lopen alles uitgebreid staan te bekijken vond ik ook weer zo wat.

Het beroemde portret van Frederik van Montefeltro, ooit een belangrijke man in de stad met zijn haakneus, vind je in iedere souvenirshop als poster of koelkast magneetje en alles wat daar tussen zit. Van heerser tot magneetje. Het kan verkeren.

Uiteraard nog even langs de gelateria en dan langzaam weer op huis aan.

Stukje vlees mee voor de barbecue, dan moet het weer lukken vandaag. Urbino is inderdaad een leuke plaats om rond te lopen. We gaan zeker nog een keer heen, er zijn nog veel dingen te zien.