Pane

Het mooie van Italië is, behalve de zon en het landschap, het overheerlijke eten. Alles wat wordt voorgezet is lekker. Tomaten vind ik bijvoorbeeld veel lekkerder dan thuis. In elke pasta zit een smaakje die ik van thuis niet herken in mijn macaroni of spaghetti. Niet dat de laatste twee niet lekker zijn maar hier is toch de extra touch die het maakt.

Aan een ding kan ik niet echt wennen: het brood.

Deze weken hebben we verschillende soorten brood geprobeerd maak geen van allen is echt mijn smaak. Sommige zien er heel mooi uit maar dan toch nog.

Het lijkt of er minder zout in het brood zit. Als je bedenkt hoeveel zout er thuis in een brood zit, dat is bijna niks. Daarnaast is het alleen maar witbrood en wordt het snel oud en hard. Nu ben ik helemaal niet zo'n broodeter maar hier wordt ik er niet enthousiast van.

Gelukkig weet Saar er wel weg mee. Krakende korstjes zijn haar favoriet. Dat komt dus prima uit.

Gelukkig had ik een medestander op de camping. Uiteindelijk denk je toch vaak dat het aan jou ligt. De bakkerszoon beaamde mijn gevoel. Het is goed dat smaken verschillen maar dat je een deskundige medestander hebt is altijd leuk.

De campingbaas is trotse opa geworden. De trotse oma is naar haar dochter gevlogen want dit is toch een hoogtepunt in het leven van een ouder.

Voor de keuken betekende dit wel dat de cheffin even niet aanwezig was. Het is de achterblijvende keukengroep weer gelukt om iedereen een prima diner voor te schotelen.

Wat wijn, een grappa en een olijvenlikeur sloten de prima dag af.