Paniek in te tent.

Er is weersverandering aangekondigd. In de ochtend is er niks van te merken behalve dan dat het drukkend warm was. We hadden ons weer aangemeld voor de zondagbrunch en ook deze keer was het weer prima verzorgd. Bubbeltje erbij, niets mis mee. Voor de zekerheid hadden we verder geen plannen gemaakt. Dit was ook wel handig gezien de bubbels. De warmte was een mooi momentje om even boven op het terras in de schaduw een stukje te schrijven voor het dagboekje. In de verte was wel wat gerommel horen. Kennelijk naderde een onweersbui. Voor me zag ik een mooie blauwe lucht. Verhaaltje klaar en terug naar beneden. Onderweg bleek de wind uit een andere hoek te waaien. Als ik boven naar rechts zou hebben gekeken had ik een inktzwarte lucht gezien. Het thuisfront was al druk bezig alles binnen te zetten. Er stak ook een frisse wind op. Zou ik mijn zijwandje nog even aan de luifel zetten? Voor de regen wel lekker, voor de wind misschien wat minder. Een paar minuten twijfel en toen een krachtig besluit: Zijluifel erbij, misschien kan het nog net voor de bui. Niet dus. Alles lag klaar en het barste los. Zelden heb ik zoveel water tegelijk uit de lucht zien komen. Het hield niet op. Alles wat buiten stond was nat. Ons voortuintje veranderde in no time in een modderstroompje en evolueerde naar een blubberzooi. Drie kwartier en veel water verder hield het op. Snel alles opgebouwd waardoor de eventuele volgende regen in ieder geval niet meer van opzij kon komen. Het bleef gelukkig bij die ene stortbui.

Na de bui werkte er niks meer in de caravan. Geen koelkast, geen licht, niks. Geen stroom meer na de hevige onweersbui. Zekeringen stonden goed. Het moest een storing van buiten zijn. De buren hadden gek genoeg wel stroom. Toch maar even melden. Intussen zelf ook maar even op zoek. Misschien was mijn stroompaal stuk. Van buiten niks te zien. Andere stroompaal geprobeerd met andere, langere kabel. Met succes, alles deed het weer. Hoe dan?

De oude kabel maar losgemaakt en daarmee werd meteen het probleem duidelijk. Er was water in de stekker gelopen. Het klotste eruit. Apart want het spul was bij een gerenommeerd bedrijf gekocht en alle keurmerken stonden erop. De technische man van de camping, die vlot kwam na mijn melding, kon het ook niet meteen verhelpen. Ik mocht de stroom van het naastgelegen veldje blijven gebruiken.

Buiten werd het koud, binnen liep de temperatuur op tot een graadje of 25. Beetje ventileren dan maar. Raampje beetje open en horretje naar beneden tegen de muggen. Ik zat lekker te lezen toen ik een hulpkreet hoorde. Vrouw in nood, mijn eigen vrouw zelfs. Wat nu dan? Er zat iets groens tegen de hor. In eerste instantie dacht ik aan een groene kever ofzo. Bij nadere inspectie bleek het een gifgroen kikkertje te zijn. Mooi beestje maar dat zijn nou net de dieren waar ze op zijn zachtst gezegd niet blij van wordt.

Tja, horretje omhoog, kikker naar binnen. Dan hadden we helemaal bal. Dat moesten we maar niet doen. Uiteindelijk, na een beetje rommelen verdween hij met een grote sprong in de donkere nacht. Stiekem best leuk zo'n fobie. Ik kon het dan ook niet nalaten om zeggen dat ik er nog eentje zag. Leuk effect maar je moet het niet elk jaar doen.