De Klimgeit

Geen zin om uit eten te gaan deze dag. Maar dan moeten er wel boodschappen worden gedaan. Op naar het naastgelegen dorp met een ingewikkelde naam. Het eindigde op Degli Angli ofzo. Volgens de door de camping bijgeleverde folder zouden we daar enkele supermarkten kunnen vinden. We volgen de aanwijzingen en de bordjes in het dorp maar zoals al een paar keer eerder deze vakantie ontbreekt ook nu het laatste, cruciale bord naar de supermarkt. Na een rondrit door het stadje staan we toch nog onverwacht voor een rijk gevulde supermarkt en slaan daar alles in wat we nodig hebben.
In het dorp stond een ontzettend grote kerk. IN de middag besluiten we om een stukje te gaan fietsen. Volgens een ouder Duits echtpaar is dit goed te doen.
Op naar degli angli. Monique op het electrisch en ik op de mountain bike. Het gaat lekker. De kerk steekt overal hoog bovenuit dus die was zo gevonden. Binnen zag het er prachtig uit. De ene plafond schildering nog mooier dan de ander. Ik kijk mijn ogen uit tot we worden tegengehouden. Ik denk meteen aan mijn korte broek en de blote schouders van Monique maar het is nog erger. De kerk gaat een paar uur dicht. Er moet tenslotte ook nog gewerkt worden. Wel jammer want het was zeer de moeite waard om verder te kijken. In het midden van de kerk stond een kapelletje waar Franciscus zich altijd terugtrok om te bidden. In de enorme kerk ziet het eruit als een kerststal in een grote woonkamer. De kerk blijkt over de kapel te zijn gebouwd.
Verder fietsen dan maar. Zonder kaart blijkt het toch moeilijker te vinden dan tevoren ingeschat maar we treffen het. Mac Donalds is overal en dus ook nabij bedevaartsplaatsen. Bovendien hebben ze WiFi. Een must in de tegenwoordige tijd. De electrische vouwfiets trekt bewonderende blikken. We herkennen dat wel. Zo keken wij ook toen we hem voor het eerst zagen.
De borden Assisi dan maar gevolgd. Monique spuit er vandoor maar wacht nog even omdat ik een foto wil maken. Daarna spuit ze er opnieuw vandoor. Met twee vingers in de neus beklimt ze de helling. Ik moet het echter zonder Nuon doping doen en ben blij dat ik boven kom. Naar beneden kan ik weer harder. Als ik omkijk is ze nergens te zien. Na verloop van tijd zie ik een stipje verschijnen. Daar komt ze. Bij de splitsing wist ze niet of ik naar links of naar rechts was gegaan. Ze ging links en dat bleek een gouden greep.
Een dagje rustig aan met heel mooi weer een keer geen Italiaans eten. Uiteraard nog wel even naar het terras om een wijntje te drinken en om de berichtjes online te zetten. Teruggekomen zien we dat er een enorme caravan voor ons is komen te staan. Zoveel lege plekken en dan precies voor ons neus. We lezen tot het donker wordt en dat wordt het steeds vroeger. De Duitse kinderen zijn naar huis. We liggen er weer op tijd in.