Il Divo

De reis gaat verder. We verlaten Bucine toch wel een beetje met pijn in ons hart. Het is hier goed toeven, het weer is goed en het is mooi gelegen in Toscane. Maar ja… Als je nooit verder gaat kom je nergens.
We gaan naar Assisi. Bekend van de St Francisus die daar is geboren en gestorven. Een klein stukje over de Autostrade del Sol en dan weer het binnenland in. Een vreselijke weg. Normaal zal het wel meevallen maar met een caravan erachter is het niet echt een feest. De weg doet ons een beetje denken aan de E55 naar Brno. Het hoort erbij, we hebben geen haast en doen lekker rustig aan. De camping is toch nog redelijk vlot gevonden. Het is een echte stadcamping. We zoeken een plaatsje onder de bomen. Het ziet er rustig uit. Alleen jammer van de weg die aan de andere kant van de haag loopt maar je hebt niet alles voor het zeggen. We verbazen ons over de enorme campers die er staan. Een dubbelasser is geen uitzondering. Er staat zelf een soort vrachtwagen van Iveco als camper. De meeste worden bewoond door twee mensen. We vallen nog net niet uit de toon met onze kleine Titus.
Eten doen we in het restaurant op het campingterrein. Het moet gezegd, het is van prima kwaliteit en de prijs is ook niet verkeerd. We houden het bij een pizza en wat wijn.
Als we terug komen bij de tent is het al donker. Op de heuvel zien we Assisi liggen, zo’n 2 km verderop. De hele stad lijkt in het licht te staan. Op het terrein het krioelt er van de jongeren. Het zijn Duitse kinderen die met een Christelijk kamp mee zijn. Ze slapen in afgedankte Vacansoleil tenten (ik hoop althans dat het afgedankte tenten waren want het zag er niet uit).
Een aantal trekt naar een campertje die schuin tegenover ons staat. Die horen er niet bij voor ons gevoel. Waar ze vandaan komen weten we ook niet want ze praten Duits en Italiaans en wel op zo’n manier dat we er niks van kunnen verstaan. De camper heeft een Italiaans kenteken. Later horen we dat in het Noorden van Italië ook Duits wordt gesproken maar eigenlijk doet het er ook niet toe.
Twee mensen die op de motor aan het toeren zijn voegen zich er ook bij. De man haalt tot onze verbazing een gitaar uit zijn motorkoffer. We vragen ons af hoe zoiets in een koffer kan worden gepakt. Dan wordt het gezellig. De man kan goed spelen en zingt hele leuke liedjes. De kinderen vragen om Halleluja. Hoe kan het ook anders. Hij moet even zoeken maar dan klinkt het intro. Il Divo wordt hier verpersoonlijkt. Iedereen om hem heen is doodstil.
Vroeg naar bed zit er niet in met dit openlucht concert maar de kindertjes zijn gedisciplineerd en gaan om half twaalf naar hun eigen tentje.
Een verrassend avondje.