San Marino

Vandaag eindelijk naar San Marino. In de vijfde klas van de lagere school vertelde meneer Elzerman al over dit ministaatje en dat heeft grote indruk gemaakt. Zou hij nog leven? In zijn verhalen reed hij met zijn Fiat 850 ieder jaar naar Italie. De staat leefde van postzegels vertelde hij. Fabrieken kenden ze niet. Als ik alles van school zo goed zou hebben onthouden had ik vast een ander leven gehad.

San Marino, ineens rijd je een ander land binnen. Het eerste wat opviel was dat de zebrapaden een andere kleur hebben. Geen grens of niks te zijn. Wel ineens veel auto's met andere kentekenplaten, maar verder merk je niks. Hoog op een berg zag ik een paar torentjes. We volgden de borden Centro Storica en daarna de P. Van buren op de camping hoorden we dat er veel trappen te beklimmen waren hoewel je ook met een kabelbaan op lift kon. Tot onze verbazing konden we parkeren vlak voor de stadspoort. Wel liepen zonder klimmen de stad in. Dat was het laatste vlakke stuk. Alle straatjes en steegjes liepen omhoog/omlaag al naar gelang. Het zag er bijzonder gezellig uit. Jammer dat het een beetje heiig was was maar desondanks was het uitzicht geweldig. In de stad een overvloed aan parfum- en lederwaren-en drankwinkels. Opvallend was ook het aantal winkels waar je wapens, messen en ander goed kon kopen. Op ons gemaakt naar boven. Daar waren de torentjes die ik van beneden zag. Hoog tijd voor een terras om onze eerste pizza van de vakantie te bestellen. Verrukkelijk, zeker in deze ambiance. Ondertussen begon de lucht wat te betrekken en een half uurtje later was het of we in een vliegtuig zaten. Niks te zien, alleen wolk. Op zich niet erg maar het personeel kwam nu behoorlijk in actie. De parasols waren al ingeklapt maar er werden nu ook windschermen neergeslagen en op een deel van het terras werden geen nieuwe gasten meer toegelaten, ons deel. We zaten eigenlijk wel prima onder een afdak en droog. Jammer van het uitzicht. Het was zo mooi. Een donderslag was genoeg om ook het laatste stukje terras te ontruimen. We gingen verder, langzaam weer terug naar beneden. Helaas begon het even later te regenen. Waar alle toeristen waren gebleven is mij een raadsel, de straten waren leeg. Voor ons een mooi moment om dan nog maar ergens binnen een espresso te nemen. We vertrokken met heel mooi weer dus we waren niet echt gekleed op koud water. Na regen komt ook hier zonneschijn. Op ons dooie gemakje terug naar de auto. Onderweg ook nog even een bezoekje gebracht een de kerk aldaar. Het is de sterfdag van mijn vader en, hoewel niet gelovig, hebben we toch een kaarsje gebrand voor hem. Je weet nooit. Op de terug weg ook nog maar even tanken. Dat kon uit, temeer omdat we zelf service deden. Dat was tot 20 ct/l goedkoper dan wanneer je bediend werd. Dan nog was de prijs bijzonder acceptabel

Meneer Elzerman had gelijk. San Marino is een leuke plek om te zijn. De postzegels zijn ingeruild voor toeristen. Daar was ik er eentje van.

Als ik weer in de buurt ben ga ik er vast nog een keer naartoe.