In de olie

Vorige week hadden we bedacht om gisteren of vandaag naar San Marino te gaan. De weersverwachtingen hielden ons tegen. Zoiets is leuker als het mooi weer is tenslotte. Naar Italië te gaan zonder een olijfolieproducent te hebben bezocht in natuurlijk niet. Hoewel we in Bevangna bij een olijfboer hebben gekampeerd moesten we hier ook nog eentje bezoeken. Hier vlakbij zit zo'n producent. Van een vorige keer wisten we nog dat hier echt heerlijk olie te koop is. Dus daar moesten we dan maar even heen om de voorraad voor thuis weer aan te vullen..

In mijn herinnering was vlakbij toch iets dichterbij dan het in de praktijk bleek te zijn. Zo zie je hoe herinneringen de boel aardig kunnen vertekenen.

Inmiddels zijn we aardig gewend aan de Italiaanse levenswijze. We zorgden dat we na de siësta ter plaatse zouden zijn zodat we niet voor een gesloten deur zouden staan.

De acienda ligt wat verscholen onderaan de weg. Vanaf de parkeerplaats ook dit weer een prachtig uitzicht over het landschap. Er stonden een paar auto's en de winkeldeur stond open. Daar even rondgekeken en keuzes gemaakt. Tot onze verbazing was er niemand te zien. Belletje op de bar, niemand, nog een keer, nog niet. Keertje geroepen, maar het bleef stil. Niemand te zien. Ik trakteerde mezelf op een rondleiding door het bedrijf in de hoop iemand te vinden. We hadden lekker kunnen shoppen op deze manier. Na een rondje om het gebouw hoorde ik de bottelaars aan het werk. Beetje verbaasd maar heel gastvrij werd ik ontvangen. Zo kwam het allemaal goed.

Voorheen wist ik niet dat met olijven en olijfolie zo veel, lekkere producten kon maken op de toonbank stond nog heel, wat witte wijn in de aanbieding. Even proeven? Altijd goed, niet te veel want de weg slingert van zichzelf al genoeg..

Terug naar de caravan met een nieuwe voorraad olijfolie en wijn. Missie geslaagd.

Als diner nog vlees op de Cobb en dan weer in de relaxstand. Dat bevalt nog steeds prima.