Zon

Het broodjes halen is vandaag nog leuker dan anders. De zon schijnt. Dat is een tijdje terug Ik vraag aan de buurman of hij weet wat dat witte ding in de lucht is. Het duurde even, maar toen viel het kwartje.

Mooi weer betekent dat er weer iets actiefs kan worden gedaan. Dat wordt wandelen op een van de routes van de camping. Naar Bevagna en terug. Uurtje heen, uurtje terug.

Op het papier staan wat herkenningspunten maar gelukkig kom ik er na 20 minuten achter dat ik die niet mee heb. Een beetje op de gok dan maar. Bevagna ligt flink lager, het gaat steil, het loopt niet het lekker maar we doen wat. Ik ben blij dat de hekken bijde huizen allemaal dicht zitten vanwege de blaffende en rennende honden. Grote blaffende honden zitten veelal in een hok op het erf. Ik hou van honden maar niet van allemaal.

Bevagna is een leuk, middeleeuws dorpje. Het is zondag en veel tafeltjes zijn bezet. Flesje wijn op tafel, altijd gezellig en het past mooi in het stereotiepe plaatje.

Na een rondje dorp weer terug. Via whats app heb ik inmiddels een foto gekregen van het route overzicht. Over de via st Antonio weer terug. Nu merk ik pas hoeveel ik ben gedaald want de weg gaat alleen maar omhoog, en niet geleidelijk en geen kort stukje. Er komt geen end aan. Dat had ik op het Noord-Hollandpad niet. Dijken zijn wel steil maar niet zo hoog. Bijna boven rommelt het in de lucht maar de onweersbui trekt voorbij. Eindelijk is daar dan het kerkje van de Madonna della Grazie. Ik ben er bijna. Lekker naar beneden tot de laatste 300 meter. Dan gaat het nog een keer steil omhoog met 15% helling.

Het is uiteindelijk toch gelukt. Met veel wegrennende salamandertjes, leuke vogeltjes en mooie vergezichten een leeg hoofd en volle benen zit er weer een leuke wandeling op.

In de middag nog even genieten van de zon, in de avond eten op een pleintje en de dag zit er weer op.

Van de ene op de andere dag is het heet gewordenen dat is ook wel weer eens lekker.