Naar de top

Hoog tijd om weer eens een keer iets te ondernemen. Niet te ver want we hebben geen zin om lang in de auto te zitten hoewel het daar wel lekker koel is. Hier dichtbij ligt Mombaroccio. Ommuurd en op een heuvel gelegen ziet het er van een afstandje leuk uit. Er zijn maar een paar parkeerplaatsen, een grote toeristen trekker lijkt het niet te zijn. Binnen de muren is het niet groot. Een paar smalle straatjes en een pleintje. Over muur lopend zie je de omgeving van bovenaf. Een lappendeken van landerijen met af en toe wat bebouwing of een dorpje in de verte. Eigenlijk hebben we al snel gezien. Nog even een boodschapje en weer terug naar de basis. Uit nieuwsgierigheid over de Via Panoramica. De naam van de weg klinkt romantischer dan hij eruit ziet met de inmiddels bekende kuilen en hobbels. We gaan wel flink omhoog met haarscherpe bochten. Boven geen Belvedere maar we komen uit op de weg naar de camping.

Een maal terug het plan opgevat om een wandeling te maken. Ze hebben hier een paar routes liggen en ik kies voor de Nieuwe Boompjes route. Genoeg water mee en gaan. Het is erg warm geworden hoewel dat er vanmorgen niet zo uitzag. Na een stukje langs de weg een onverhard pad op. Omhoog, ruim een uur, alleen maar omhoog langs een, door de vele regen van de afgelopen tijd, uitgespoeld spoor. Ik zie het land wat door de boer een dag of vier is bewerkt naast me. Behalve ongemakkelijk lopen is het nog behoorlijk steil ook. Niet te ver weg vliegt een buizerd zijn rondjes. Uiteindelijk is er een wat beter pad. Maar ik ben nog niet boven. Als ik een eenzame boerderij passeer hoor ik een paar honden hard en onvriendelijk blaffen. Ik hoop maar dat ze vast zitten. Eindelijk boven weer een geweldig uitzicht. Misschien ben ik snel tevreden omdat thuis alles plat is, maar ik geniet. In de diepte zie ik de camping met daarop, als een klein wit stipje, onze caravan. Even uitblazen en weer naar beneden. Volgens de beschrijving moet ik teruglopen naar het hek. Hek? Ik heb geen hek gezien behalve het hekje om het kruis op de top.

Er is wel een heel klein paadje maar waar loopt dat heen?

Ik gok het erop. Was het pad omhoog al slecht, dit is nog erger. Smal, uitgespoeld en overwoekerd met van alles waarvan de braam het ergst is. Het ruikt wel lekker. Continu hoor ik salamanders wegschieten en midden op het pad tref ik een grote boktor die lekker zit te zonnen. Ik weet dat ik goed zit als ik eerst een ruine van een boerderij passeer en later nog eens een verlaten huis. Deze stonden keurig vermeld in de beschrijving. Dan sta ik weer op de weg vlak voor de camping. Weer een avontuur ten einde. Zes kilometer voelt hier als vijftien.

In de avond schoven we weer aan voor het diner. Dat is op deze camping uitstekend verzorgd. Overheerlijk eten en een goed wijntje erbij.