Een lift?
Door: Titus11
Blijf op de hoogte en volg Titus11
23 Mei 2023 | Italië, Bevagna
Niets hoeven, maar wel willen doen. Maar wat?
Bij de dagelijkse gang naar de broodjes viel mijn oog op een briefje waar ik natuurlijk niks van snapte vanwege de taalbarrière. In Bevagna blijkt een Middeleeuwse papiermakerij te zijn. Dat werd het doel van de dag. Dat wandelschoenen aan en gaan. Eerder had ik een rondje gelopen, nu ging ik andersom. De hele steile, lange weg nu naar beneden. Dat ging een stuk soepeler dan omhoog. De juiste keus gemaakt dus. In het dorp aangekomen was het toch even zoeken. Het is een oud dorp of zelfs een stadje. Goed geconserveerd ziet het nog Middeleeuws uit in ieder geval. Ik blijf het voor het gemak maar een dorp noemen. De papiermaker was na de siësta pas om drie uur open dus kon ik wat later vertrekken. Aangekomen in het dorp bleek nog een hoop gesloten. Wel kon ik nog een speldje scoren voor de rugzak die inmiddels rijk versierd is. Via google maps op zoek naar La Carriere en warempel. In een smal achteraf straatje een kleine openstaande deur waar het allemaal zou gebeuren. Een hele kleine ruimte zonder verdere uitleg of wat.
De papierschepper was met kindertjes bezig zijn ambacht uit te voeren. De kinderen mochten scheppen waardoor ik mooi kon zien hoe dat ging. De twee waren klaar waarop de volgende twee mochten. Er bleek een hele klas om de hoek te staan. Die om de beurt even met hun handen in het witte water mochten. Ik had graag een velletje willen kopen maar dat kon helaas niet. Weer buiten zag ik dat de kindertjes allemaal een klein stukje ambachtelijk papier kregen. Ja, zij wel,ik heb niet laten merken dat ik teleurgesteld was maar vroeg me even stiekem af hoe mister Bean zou hebben gereageerd. Omdat ik nog tijd genoeg had kon ik nog even de toerist uithangen. Nu was ik dat natuurlijk ook wel, zeker met mijn rugzak op. Om de hoek een verwijzing naar een groot Romeins amfitheater. Dat was apart want er stonden alleen maar huizen. Hier ook nog siësta of hoe dat hier heet, maar over tien minuten zou het open gaan.
Prego, klonk het nadat een vrouw een paar deuren van het slot had gehaald en binnen wat lichten had aangedaan. Wat bleek? Op de restanten van het oude theater waren gewoon huizen gebouwd. Een uitleg in perfect Italiaans en ik kon verder. Binnen zag het er goed uit. Fraai gerestaureerde restanten van het theater en een werkende watermolen. Hoewel ik niet alles had begrepen van de uitleg was het zeer de moeite waard. Bij de entree bleek ook nog de mogelijkheid te zijn om een 'authentieke' Middeleeuwse woning te bekijken. Een deurtje zo smal dat ik niet met de rugzak op mij rug kon passeren zonder een paar de deurbel te hebben ingedrukt. De tafel stond gedekt en het bed van anderhalf bij anderhalf keurig opgemaakt. Dat is zelfs nog geeneens twijfelaar. Later begreep ik dat de mensen destijds rechtop sliepen omdat met bang was te gaan liggen. De dood zou hen liggend makkelijk herkennen en meenemen naar het toenmalige hiernamaals. Op mijn trip toch een leuke verrassing. Mocht je er ooit komen. Ga toch maar even kijken maar geniet liggen. Je weet nooit.
Bij een toeristisch tripje hoort een ijsje. Tip: Neem op een warme dag in Italie een bekertje en geen hoorntje of je moet ijs willen om echt je vingers bij af te likken.
Op weg naar de uitgang van het dorp passeerde ik nog een boekbinder. Nu ik toch met oude ambachten bezig was kon ik deze ook nog meepikken. Helaas sprak de man geen woord buiten de pieren maar met een beetje handen en voeten kwamen weer wel uit. Google Translate is ook een goed hulpmiddel maar binnen de dikke muren van de oude gebouwen kan je een goede internetverbinding wel op je buik schrijven. Dat werkte dus niet
Dan maar op zoek naar de uitgang van het dorp. De steile weg had ik gelukkig gehad en in de verte kon ik het kerkje de Madonna della Grazie al zien.
Tja, wat je omlaag loopt moet je ook weer omhoog. Het Nederlandse wandeltempo had ik inmiddels al laten liggen. Het ging een stuk langzamer dan thuis. Langzaam maar zeker liep de weg op. Nog niet te steil maar toch genoeg om een Basic Fit gevoel te krijgen. Naast stopte een auto meteen Italiaans kenteken...of ik een lift wil. Het was Meike van de camping. Ik heb serieus getwijfeld maar heel stoer het aanbod afgeslagen. Nog steiler dan de andere weg omhoog. Er wordt afgeraden hier emer een caravan te rijden, maar op lopend is het een hele klus. Voor mij althans wel. Er zijn momenten dat iedere kilo telt. Nog 100 meter tot het kerkje op de top. Dan weet je ook hoe steil 15% is. Het is gelukt. Nog een stuk naar beneden en dan nog een keer omhoog met hetzelfde steigings percentage. Het is maar150 metermaar ik vond het eer dan genoeg. Het is gelukt zonder een het aanbod voor een lift aan te nemen.
Een mooie wandeling gemaakt, leuke dingen gezien en dat allemaal terwijl je niks moet maar veel mag.
Moraal van het verhaal: Als je steil naar beneden gaat moet je ergens ook weer steil omhoog.
-
25 Mei 2023 - 19:15
Yvette De Goede:
Gelukkig geen AF gekregen tijdens je klim!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley