9 juni, Pompeï

Het gaat er van komen. We gaan naar een van de beroemdste historische sites van misschien wel de hele wereld: Pompei. We een eindje rijden, maar we zijn relatief dichtbij. Nog wel even tanken want je weet nooit. De weg van de autostrada naar de camping wat niet helemaal top. We gaan dus op zoek naar een betere route richting snelweg. Gelukkig vinden we die maar het is nog een stevig ritje voor we er zijn. Via Salerno richting Napels. In Tom hebben we Pompei ingetikt. Onderweg wel een hoop donkere wolken, wat regen en een paar flinke onweersklappen. Het is een kopie van ons reisje naar Ostia alleen regent het niet zo hard. Pompei is snel gevonden. Een enorme mensenmassa wijst ons de weg. Hier moet het zijn. We parkeren bij camping Zeus, een camping op enkele tientallen meters van de ingang. Het is enorm druk. De rij voor de kassa is net zo lang als voor sommige attracties in de Efteling. Het werkt ook net zo. Als je eenmaal in het zicht van de kassa bent moet je nog zigzaggen door allerlei hekjes en afzettingen. Ondanks de drukt is ook dit de moeite waard. Niet alleen de opgravingen zijn bijzonder, het verhaal erachter is bizar. Binnen twaalf uur een hele stad onder een zes meter dikke laag as bedolven. Van een aantal inwoners zijn afgietsels gemaakt. Het drama komt zo, ook al is het 2000 jaar geleden, weer heel dichtbij. Urenlang lopen we hier rond. Er is veel te zien. Jammer genoeg is ter plekke niet veel aangegeven. Er was wel een audiotour beschikbaar, maar ik had geen zin om ID, rijbewijs of creditcard als borg achter te laten.
Terug naar de camping was het weer even zoeken naar de autostrada. Hier maken we kennis met de Italiaanse manier van autorijden en de interpretatie van verkeersregels. Wie doordrukt heeft voorrang. Ongelooflijk allemaal. Er rijden inderdaad veel auto’s rond met een deukje.
Onderweg nog een vreselijke bui. Dan rijdt ook Italië rustig. Met een gangetje van 50 rijden we over de snelweg. Tot het weer droog is. Dan gelden andere regels.