31 mei, Op stap

We gaan verhuizen. Uiteindelijk willen we richting Pompeï. De stad waar meneer Elzerman in de vijfde klas zo over kon vertellen. Die ging toen al ieder jaar naar dit land in zijn Fiat 850 met vrouw en kind.
Met toch wel een beetje weemoed nemen we afscheid van Louisa en Pietro. Trouwens, ik weet niet eens of ze zo heet. Een paar verschrikkelijk aardige mensen die een hele leuke, rustige camping hebben. We kopen nog wat producten van eigen fabricaat en we gaan op pad. Ik kschat zo in da we hier nog wel eens terugkomen.
We hebben een camping uitzocht ter hoogte van Rome. Ongeveer 150 km verderop. De snelweg doet ons denken aan de weg van Praag naar Brno. Wat dat betreft is de Autostrada, waar je wel tol moet betalen, een verademing. Fiano Romano is de bestemming waar een leuke familiecamping is. Meteen na de tolweg de afslag naar rechts en bij het huppeldepup hotel op de rotonde naar rechts. Rotondes te over maar geen hotel. Monique is druk bezig met het wisselen van bril en het kijken op de kaart als ik al weer een stuk verder ben. Ik volg tom die sprakeloos is. We hebben de vorige rit de stem uitgezet en dat maakt het niet makkelijker. Als we om willen keren zien we dat het nog maar 1500 meter is. Doorrijden dus maar. Het beoogde weggetje rechtsaf is afgesloten. Dan maar even door. Het duurt lang voor er een alternatieve route op het schermpje verschijnt. We zien een groot bord waarop het familiepark is aangegeven. Het weggetje links is snel voorbij. Keren is geen optie dus maar door tot zich ergens een mogelijkheid voordoet. We maken een kleine door door het dorpje met zij hele steile wegen. Op een kleine rotonde keren we om. Nu gaat het lukken.
Het lijkt een beetje op een achterafje maar het is een groot park met zwembad en al. Druik is het er niet. Er zijn een aantal plekken gereserveerd voor een ACSI reis maar er is nog voldoende plaats. De boel staat in een keer waterpas terwijl verderop de camper op de blokken staan. Hebben wij een keertje mazzel.
Later raken we aan de praat met een deelnemer aan de reis. DE openingsvraag is ook hier: hoe lang zijn jullie al onderweg?
Ze zijn naar Sicilië geweest. Onze trip was gebaseerd op het programma We zijn er bijna van omroep Max. We vertellen hem dat we zo’n reis niet zo zien zitten vanwege de truttigheid die er vanaf straalt. Inderdaad, dat had hij ook maar dat is nu voorbij. Je komt op plaatsen waar je anders niet komt zegt hij. En heb je geen zin? Dan toch niet. Zelf hield hij niet van oude stenen maar zijn vrouw wel.
Klinkt goed. Het zal toch niet gaan gebeuren dat ik ooit nog iets ga toevoegen aan het lijstje van dingen die ik nooit van mijn leven zal doen? Ik heb al een hond, een caravan, een auto. Ben al all-in op vakantie geweest naar de zon. Het lijstje wordt langer naarmate ik grijzer wordt. Voorlopig kunnen we nog niet want ik heb nog geen mover of camper.
In het rustige restaurant eten we pizza zoals dat hoort in Italië. De man van de bediening zegt dat ze die avond 265 mensen verwachten. Ongelooflijk, waar moeten die vandaan komen. Nou, die kwamen uit de bussen die naar Rome waren geweest.
De kinderdisco naast onze caravan gaat van start en het bleef nog enige tijd onrustig op het kamp.