23 mei, Tom Tom perikelen

We zijn hier nu een paar dagen. Ik zou het hier weken uit kunnen houden maar we willen nog wat meer zien van het land. We willen naar het meer van Trassimeno. Daar heb ik goede verhalen van gehoord. In de avond nog lang gepuzzeld naar welke camping, maar we zijn eruit gekomen. We gaan naar Casteglione del Lago. Alles was in no time ingepakt dus konden we mooi op tijd vertrekken. Tom Tom ingesteld en gaan. Een ritje van ongeveer 75 km dus wel te doen. Tot onze verbazing geeft de stem een andere richting aan dan verwacht, maar goed, hij zoekt de kortste weg naar de Autostrada. Tolwegen vermijden? Nee dus. Eerste weg links, hup meteen de heuvels in. Altijd lekker met een caravan erachter. Overal heen maar nooit naar de autostrada terwijl die wel op de borden staat. Maar goed, voor één keer vertrouwen op de techniek. Heuvel op, heuvel af. Niet echt fijn om te doen. Vooral heuvel af wil de boel sneller dan ik. Uiteindelijk volg ik dan toch maar het bord naar de snelweg. Kaartje trekken bij het tolpoortje en gaan. Lekker rustig aan, steeds rechtdoor.
Na een dikke 25 km kunnen we de snelweg weer verlaten en Tom stuurt ons weer de goede kant op. Tenminste…We komen in een dorpje terecht terwijl we hadden verwacht vrij rechtstreeks richting Perugia te gaan en dan weer een klein stukje naar beneden. Afslag gemist. Keren op een rotonde voor de herkansing. Rechtsaf. Een schilderachtig weggetje door het nog net Toscaanse landschap. Heel mooi allemaal. Zo zie je nog eens iets van het land. Maar de weggetjes blijven klein en smal. De dorpjes waar we doorkomen blijven ook klein. Links , rechts of rechtdoor, tom blijft maar aanwijzingen geven. Toch de kaart er maar eens bijgepakt. Geen idee waar we zijn. Zo gaat dat een half uur tot drie kwartier door. Soms zien we een verbaasde blik van iemand die een caravan ziet rijden. In hun dorpje, over hun weggetje. Uiteindelijk staat onze bestemming op het bord. Daar nog een keer een afslagje gemist maar we komen uit voor de poort van de camping. Het is petweer. Een miezerig regentje en een hoop wind. We hadden al gezien dat er schuimkoppen op het meer waren. De camping ziet er wat onooglijk uit. De overgang van af de vorige is groot, te groot.
We besluiten door te gaan richting Assisi. Binnen tien minuten zitten we op de snelweg. We snappen er niks van drie kwartier heen en tien minuten terug. We hebben iets verkeerd gedaan maar wat? Afslag te vroeg of te laat op de tolweg waarschijnlijk. Hoe dan ook we gaan weer. Op naar het plaatsje Bevangne. Broer Jan is daar een keer geweest en heeft de camping aanbevolen. Met een klein beetje oponthoud in Perugia tuffen we lekker door. Nog 40 km extra maar dat hebben we er wel voor over. Nog even overwogen om niet toch nog naar Assisi te gaan maar we willen toch ook een keer naar een andere camping. Alles staat goed aangegeven. De campinggids verteld ons dat we een klein stukje om moeten rijden om er te komen. We gaan weer flink de hoogte in en kunnen genieten van prachtige vergezichten in het dal onder ons. Een paar minuten over één staan we voor de poort. En ja hoor: gesloten van 13.00 tot 15.00 uur. Gelukkig wordt er alsnog open gedaan en we kunnen op zoek naar een plekje. De camping oogt mooi, maar het is allemaal schuin aflopend terrein. We vinden een vlak plekje onder de bomen. Mooi in de schaduw voor de hond als de zon weer fel gaat schijnen. We zijn net een circus dus het opzetten is zo gebeurd. Ik bedenk dat we waarschijnlijk op een van de lagere stukken van het terrein staan maar ach…wat kan er gebeuren. We staan nog maar net of een geweldig onweer barst los met een regen zoals ik nog niet vaak heb gezien vanuit mijn caravan. Het water stroom als een beekje de heuvel af en komt steeds sneller naar beneden. Het loopt vlak voor de caravan naar beneden. Op de luifel verzameld zich in korte tijd zoveel water dat ik bijna continu met een bezem het doek hoog houd om het weg te laten lopen. De mooie kleilaag veranderd in een glijbaan.
Gelukkig komt hier weer een eind aan, maar alles zit nu onder de modder. Dat droogt wel weer.
De camping is van een boerenfamilie. Ze verbouwen olijven en fruit en verwerken dit allemaal tot eigen producten. In hun restaurantje gebruiken ze deze producten zoveel mogelijk. In het kantoortje zie ik een bladzijde uit de kampeerkampioen waarin Herman den Blijker het restaurant aanbeveelt.
We hebben daar ook heerlijk gegeten. Herman hebben ze hier nooit gezien vertellen ze. Er is vast een medewerker of een redactielid geweest en zijn naam is er aan vastgeplakt. De wijn valt goed. Te goed. We liggen er op tijd in.