Een andere camping

Vandaag weer verder, maar waarheen. Gisteravond de gidsen en internet nog afgespeurd op zoek naar een camping in Duitsland. Dat viel niet mee, te ver, te Duits, te duur, te groot of te klein. In het verleden hebben we op doorreis wel eens gestaan in Wertheim. Een mooie camping op een heuvel aan de oever van de Main. Bekent is goed dus Tom ingesteld en gaan. Weer een prachtige dag is we vertrokken met daardoor met een beetje een dubbel gevoel. Via de Fernpass naar het noorden. Tom stuurde ons al snel een andere kant op dan op de borden stond. We besloten het erop te wagen. Via leuke dorpjes, achter trekkertjes, en over rontondes vervolgden we onze weg. Eigenlijk ging het wel goed. We zagen zelfs weer borden die aangeven dat we de goede kant op gingen. Mooie 80 km weg dus dat schoot lekker op. In een bocht ineens een camera. Ja hoor, precies op het stukje waar je 60 mocht. Ik ben benieuwd of we erop staan.

Eigenlijk ging het allemaal voorspoedig. We passeerden de grote hangbrug over de snelweg en reden door naar het noorden richting Ulm en Wurzburg. Op het scherm was al te zien dat er werkzaamheden waren op onze route. Tom gaf alternatieven aan die de reistijd is zouden verkorten, maar eigenwijs als ik ben tuften we lekker door. Nergens last van, geen Baustelle geen Stau tot ineens alles stilstond. We reden netjes op de rechterbaan en daar stonden we tussen de vrachtauto's. We gingen geen meter meer vooruit. Alleen in de meest linkse baan zat beweging, de rest stond stil. Vrachtwagens zover als je kon zien, twee banen vol. Opnieuw twijfelde ik aan de efficiëntie van deze vorm van transport, in ieder geval op deze manier. We wurmden ons naar links en zeker een halfuur later reden we we weer. Vijftien kilometer verder zouden we de snelweg verlaten. voor we doorgingen nog even langs een autohof voor een sanitaire stop en dan het laatste stukje.

Bij het verlaten van de parkeerplaats zagen we bordjes camping. We waren in de buurt had ik op Googlemaps gezien dus volgen maar, alles beter dan de snelweg. Tom paste de route aan en we konden het blauwe lijntje weer volgen. Door een dorp, dan rechtsaf, bestemming bereikt aan de linkerkant. Huh? We waren niet op een heuvel aan de oever van de Main, hier waren we nog nooit geweest. Toch maar door. Doodlopende weg maar waarachtig, een camping. Nog wel dezelfde als ik had ingevoerd in de Tom: Camping Azur.

Azur? Oeps, Spessart hadden we moeten hebben ik vond de routeook al vreemd. Nu we er toch stonden was dit ook wel prima. De andere was nog een kilometer of wat verder aan de andere kant van het water. Het was wel mooi geweest met reizen. Bij het inschrijven bleek dat we al wel in het systeem stonden van Azur terwijl we hiervoor het eerst waren. Later bedachten we dat de camping in Ingolstad ook door de Azur groep was overgenomen. Daar waren we een paar jaar geleden op doorreis, vandaar dus.

De boel stond weer snel waardoor we weer in de relaxstand konden.

's Avonds eten in een heuse Biergarten. In gewoon Nederlands op een heel groot terras. En wat eet je in een Biergarten? Inderdaad, de schnitzels waren voortreffelijk.