Freiburg

Een dagje in de auto. Op de heenreis was Freiburg ons goed bevallen dus onze tussenstop was daar weer gepland. We vertrokken rond half tien bij een temperatuur van 22 graden. Het zonnetje kwam net boven de berg uit. Het beloofde een heerlijke dag te worden. Via Genua, met prachtige uitzichten naar de Middellandse zee naar het noorden. Na twee uur rijden was de temperatuur al gedaald naar zo’n 16 graden. Dat beloofde niet veel goeds.
Na Milaan een korte pauze. Waar moet je staan als je een caravan achter je auto hebt. Op een parkeerplaats tussen de vrachtauto’s dan maar. Die lui zijn daar niet onverdeeld gelukkig mee. Ik moest daar weg en dit en dat. Jammer dan, er was nog plek zat. Aan de andere kant begrijp ik het ook wel. Zij moeten zich aan de rijtijden houden en als ze nergens kunnen staan kunnen die peer minuten teveel hun een hoop geld kosten. Maar ja, ik heb ook mijn rijtijden en pas niet op een normale parkeerplek het is gewoon niet anders. De reis verliep voorspoedig. De temperatuur ging lekker omhoog. De Zwitserse grens werd vlot gepasseerd. Mensen die geen vignet voor het raam hadden konden allemaal naar de kant. Lekker geen tolpoortjes meer, en na de Gotthard tunnel konden we ook weer gewoon begrijpen wat er op de borden staat. Dag Italië, we hebben van de genoten en moeten zeker nog een keer terug. We hebben genoten van de prachtig uitzichten op de bergen waar het water van grote hoogte naar beneden viel.
Bij Freiburg gekomen zegt Eva dat we de snelweg moeten verlaten. De weg komt ons echter in het geheel niet bekend voor. Het blijkt dat we haar hebben geprogrammeerd op het centrum van de stad. Afslag 68, naar de camping, ligt al 50 km achter ons. Gelukkig heeft de ACSI gids nog wel een tip voor een andere plek.
Kort daarop melden we ons bij het kantoortje. We storen de man bij het kijken naar een pornofilm welke hij net te laat wegklikt. We horen de auto’s op de snelweg voorbijrazen. Alles is gesloten behalve het kleine barretje bij de camping. De Gaststätte verderop is al in winterslaap. Als we een biertje gaan halen in het kleine barretje wordt net een van de gasten de deur uitgezet. De man is te dronken om op zijn stoel te zitten, laat staan om naar zijn caravan te lopen. Hij gaat het op de fiets proberen. Helaas, dat lukt ook niet. Hij probeert de fiets nog op slot tegen de lantaarnpaal te parkeren maar daarvoor moet je iets voorover buigen. Daar gaat hij opnieuw met fiets en al. Gelukkig krijgt hij een lift van een medebewoner van de camping. Het is de bedoeling om morgen verder te gaan.