Plastic bordjes

Vandaag zou mijn vader jarig zijn geweest. 88 zou hij zijn geworden. Het mocht niet zo zijn. Vanavond gaan we de verjaardag maar postuum vieren met een extra glas wijn.
Het is weer prachtig weer. Een rondje over de camping leerde dat we helemaal niet alleen zijn hier. Voor onze Zwitserse buren zit het wel erop. Zij vertrekken terug naar huis.
Op onze eerste dag hier waren bij een olijvenboer. Hij vertelde toen al dat ze op donder vrijdag en zaterdag een grill party hielden bij hun molen. Daar gingen dus maar een kijkje nemen. Op de fiets was het goed te doen. Als goede Nederlanders gingen we rond half zes die kant op. We hadden geen idee wat we konden verwachten. Een kleine 3 km fietsen van de camping was het. Het bleek een grote wijn en olijfoliehandel. Heel sfeervol ingericht met een paar tafeltjes. We hebben ons laen uitleggen wat nou het verschil bepaalde inde verschillende soorten olijfolie. Het bleek omd e olijf te gaan. De ene olijf is de andere niet. Kennelijk is het te vergelijken met wijndruiven. Of we wilden proeven? Natuurlijk wilden we dat wel. Ze hadden olie uit deze streek (de omgeving van Varda) en het San Giminiano waar ze ook olijfbomen hadden staan. Als ik goed mijn best deed kon ik het proeven maar het verschil was voor mij minimaal. Een stukje brood dopen in olijfolie en smullen maar. Buiten werd het de grill al aangestoken met bladertakken. Eeen flijk vuu met heel veel rook was het gevolg. De grill zou zeker niet om zes uur beginnen. Of we ook wat wijn wilden proeven. Dat is natuurlijk een vraag waar je geen nee tegen kan zeggen. Hun eigen wijn was niet zo bijzonder. Dat hadden we eergisteren al ontdekt. Bij het stalletje leek het nog heel wat maar ’s avonds bij de caravan bleef er niet veel van over. Of we ook een rode wilden proeven. Beetje domme vraag natuurlijk want het antwoord was een duidelijk ja. We kregen een Bada. Mijn mijn wijnverstand en de kennis die ik opgedaan had uit de boekjes van Ilja Gort kon ik zeggen dat dit een heerlijke wijn was. We reserveerde ter plekke twee plaatsje voor de grilavond. De ambiance zag er in ieder geval goed uit.
Nog even heen en terug naar de caravan. We maakten het licht van de fiets nog even in orde. Gezien het ontbreken van straatverlichting op het grootste deel van de route was onze verwachting dat het aardedonker zou zijn wanneer we terug zouden rijden.
Voor we nog even teruggingen kregen we rondleiding langs de olijfpersen. Men perste er traditioneel, met twee grote molenstenen en hydraulische persen en filters, op een moderne, geavanceerde, methode. Zoals het werd uitgelegd was het allemaal vrij simpel. Naast bier, wijn en honing zou ik het na deze uitleg bij wijze van spreken zelf kunnen doen. De molenaar vertelde dan ook lachend dat het in twee minuten verteld kon worden maar dat het toch een hele klus was om alle olijfen door de pers te krijgen.
Er bleek maar een zeer beperkt aantal deelnemers voor de grillavond. Gezeten tussen de wijnen zag het er allemaal wel gezellig uit. Bij aankomst werd ik hartelijk begroet door de man die we eerder hadden gesproken. Een innemende, vriendelijke man. Speciaal voor ons werd een fietsenrek van stal gehaald.
Het was een zeer geslaagde avond. Een fles wijn bij het eten is goed te doen, Zeker als het een Bada is. Beetje koppig, dat wel. Een van de mannen in de bediening liep met een groot schrijfblok. Het bleek zijn eerste avond in de bediening te zijn. Hij was een van de weinigen die goed Engels en Duits sprak. Het wat dan ook de leraar Duits van de beide olijfmannen. De schoonvader van de innemende man stond achter de grill. In het zwart gekleed tot en met zijn zwarte handschoenen. Het moet gezegd, hij kan het wel. Het was een bijzonder geslaagde avond. Jammer dat het vlees op een plastic bordje werd geserveerd anders was het helemaal compleet. Toch was het een avondje om niet te missen. De weg terug was zoals verwacht: Aardedonker.