Volterra

Volterra is de bestemming van de dag. Volgens Trotter een van de mooiste middeleeuwse pleintjes die je ooit in je leven hebt gezien. Via een prachtige route rijden we er heen. Het is opvallend stil op de weg dus er was alle tijd om van de omgeving te genieten. We merken wel dat het tijd wordt ook om een nieuwe kaart te kopen voor Tom want er verschijnen allemaal rotondes die Eva niet kent.
Onderweg zien we veel Italiaanse auto’s stilstaan in de berm. Ze maken foto’s van de prachtige omgeving. We doen dat ook. Het is indrukwekkend en niet voor te stellen in wat voor schitterend landschap we zitten. Ik maak foto’s maar ik ben bang dat die nooit zo mooi laten zien wat we hier beleven.
Volterra is ook schitterend. Trotter heeft niet gejokt. Het is druk van de toeristen maar er zijn maar weinig Nederlanders. We bezoeken de verplichte zaken zoals de Dom met prachtige schilderijen en de doopkapel. Het plein is ook erg mooi. Op het panorama punt kun je kilometers ver kijken.
Trotter beveelt ook nog een gelateria aan waar alles zo lekker is dat een lijk er van gaat watertanden. Gezien de ervaring in Milaan met deze gids moeten we naar deze zaak op zoek. Helaas, gesloten. Dan de volgende gelateria maar. Zelden zulk lekker ijs gehad. Alleen daarom al zou ik hier wel willen wonen maar ja, ergens op vakantie zijn en ergens wonen zijn wel twee heel andere dingen. Volterra is een schitterende stadje en we zijn blij dat we hier heen zijn gegaan.
Terug in Cenina willen we boodschappen doen bij de Eurospar. Deze staat al ver voor de plaats aangegeven. We volgen de bordjes maar ook hier raken we het spoor bijster. Geen bordje meer gezien. Dan maar vlees ingeslagen bij een andere supermarkt. Lekker grillen straks.
De wind is behoorlijk aangetrokken. We merken nu dat het wel heel stil is geworden op de camping. Het is ook nooit goed lijkt wel. Op ons laantje, de Kalverstraat omdat volgens de vrouw van de receptie Nederlanders altijd hier gaan staan, staan nog twee Zwitserse stellen. Hun voortent wordt gestreken. Gaan ze ook weg?
Om zeven uur steek ik toch maar de grill aan. We moeten er tegen eten want om acht uur is het hier al donker. Het gaat allemaal prima.
De vleermuizen vangen de vliegjes die zich eerst tegoed hebben gedaan aan ons bloed. Met de wind en de vroege inval van het duister lijkt het wel herfst. De temperatuur is nog lang rond de twintig graden.
Aan het Iseomeer hebben we voor het eerst gezien dat men hier een caravan heeft in een tent. Daar was het heel bijzonder maar kennelijk is het toch iets Itailaans. De vaste plekken zijn hier allemaal zo. Grote frames om de caravans die, als het seizoen is, netjes in een tent staan. De caravans zijn nu onbewoond. De frames staan nu als vreemde staketsels om de met zeildoek ingepakte caravans. Dat is pas een winterstalling. We weten nog niet of we hier lang blijven of dat we snel verdergaan. De tijd zal het leren.
Overigens heeft het ook wel voordeel dat het heel stil is op een camping waar het vroeg donker is: de WC is ineens een heel stuk minder ver.