A je to!

Dag14, 30 juni
De dag begint als de vorige dagen, behalve die van gisteren dan. Opstaan, kopje koffie, lekker in zon met mijn spannende boek van Lars Keller. In werkelijkheid blijkt Lars een echtpaar te zijn. Als de naam niet echt is zal de rest van het boek ook wel verzonnen zijn. Hoe dan ook, het is een page turner zoals dat zo mooi heet.
Zal ik nog even gaan fietsen of doe ik dat vanmiddag? Ik ben lui en besluit om inde middag even te gaan. Gelukkig maar want nadat ik een poosje zit te lezen lijk ik wel onweer te horen in de verte. Als ik omkijk zit ik een enorme zwarte lucht onze richting opkomen terwijl de wind aan begint te trekken. De buurtjes zijn op pad. Hun luifeltje gaat lekker heen en weer. De camping eigenaar waarschuwt dat er slecht weer op komst is maar dat het hier meestal zo weer over is. Ik trek de scheerlijntjes van de luifeltjes nog een beetje aan en we halen alles maar naar binnen. De spullen van de buren zetten we ook maar een beetje beschut. Dan maar binnen lezen. Als het regent komen de buren terug. Ze zagen vanaf een uitkijktoren dat de lucht erg zwart was in deze richting. Dan kun je maar beter bij de caravan zijn was hun gedachte. Het onweer trekt ons voorbij in de verte. Het blijft wel waaien en we krijgen een bui op ons kop.
Na de regen gaan we op pad. Ook de buren gaan in de herkansing. We gaan naar Litomysl.
We gaan op jacht naar een memory card voor de video. Het lukt en we kunnen weer filmen.
Als ik net een stukje film komt de waarschuwing dat de batterij bijna leeg is. Dat schiet allemaal niet op dus. De riem van de hond zijn we vergeten. Ter plekke nog maar een aanschaffen dan. Voor een paar euro hebben we er een en de hond kan ons weer vrolijk aan zijn riem voortrekken. Een leuk pleintje wel in Litomysl. Onder de arcaden allerlei winkeltjes. Hradec staat er op een van de etalages: speelgoed. In de etalage zie ik een pinguin. Volgens mijn van een teken- of poppenfilm maar vraag me niet welke. Ineens bedenk ik mij dat ik voor iemand zou kijken hoeveel Pat en Mat poppetjes kosten. Bij ons beter bekend als buurman en buurman. Als ik binnen de vraag stel “Pat en Mat?’’ mag ik achter iemand aan naar boven. De vraag is begrepen en ze laat twee poppetjes zien. Meteen hoor ik het gepiep van een kassascanner. Dat was niet helemaal de bedoeling. Ik wilde alleen informatie. De vrouw kijkt me niet begrijpend aan. “Ik moet sms sturen” probeer ik, maar nog steeds ziet ze het het licht niet. Nadat ik mijn sms heb verstuurd vertrek ik, toch wel met een beetje gene, naar beneden. De vrouw zal wel gedacht hebben…buitenlanders.
Op straat komt het antwoord op mijn sms: “Kopen, twee stuks dus” Ik weer terug. De winkel gaat al sluiten en ik haast me naar boven. In een hoekje zie ik haar weer. Ze kijk niet erg blij als ze me ziet. Pat en Mat zeg ik en steek twee vingers op. Na het betalen gebeurd er een tijdje niks waardoor ik dacht dat het klaar was maar er moet nog een kassabon komen. (Moon, je mag ze ruilen!). Iedereen blij, de vrouw kijkt iets minder ongelukkig. Daar zie ik nog iets van mijn gading. Een speelgoedziekenautootje. Die is voor de verzameling. Made in China, gekocht in Tsjechië en het is een Amerikaans modelletje. Ik heb mijn bijdrage weer geleverd aan de wereldhandel dacht ik zo. Als we een beetje uitwaaien op een terras en net ff ontspannen de harde wind door ons haar laten waaien vraag ik aan Monique hoe laat het eigenlijk is. Het blijkt dat de tijd van de parkeermeter voorbij is. Nu is Tsjechië niet zo duur maar met boetes weet ik dat niet en dat wil ik graag zo houden. Ik zie me al zitten op het bureau en niemand verstaat me.
We gaan weer naar huis. Een actieve dag, dus zelf koken. Als toetje natuurlijk kersen. In no time zat de bak vol en nog steeds is de boom volgeladen, heerlijk. Dat zijn geneugten van kamperen bij de boer. Het scheelt een graad of vijftien met gisteravond. Toen hebben we tot middernacht buiten kunnen klaverjassen. (De boys hebben een keer gewonnen en de meisjes ook).
Jan en Corrie werken samen met hun zoons hard om er iets moois van camping Na Venkove te maken en dat lukt ze aardig. Wij hebben het hier in ieder geval ontzettend naar ons zin met zijn viertjes. In Luze wordt de kermis opgebouwd. Zaterdag gaan we heen. Alvast oefenen voor Heemskerk in september.